Wikipedia

Flick of the Switch

Flick of the Switch
Studioalbum av AC/DC
Språk engelsk
Utgjeve 19. august 1983
Innspelt April 1983
Studio Compass Point (Nassau)
Sjanger Hardrock
Lengd 37:02
Selskap
Produsent AC/DC
AC/DC-kronologi 
For Those About to Rock We Salute You
(1981) 		Flick of the Switch Fly on the Wall
(1985)


Singlar frå Flick of The Switch
  1. «Guns for Hire»
    Utgjeve: September 1983
  2. «Flick of the Switch»
    Utgjeve: Mars 1984 (USA)
  3. «Nervous Shakedown»
    Utgjeve: Juli 1984 (Storbritannia)[1]

Flick of the Switch er det niande studioalbumet til det australske hardrockbandet AC/DC. Albumet vart rekna som eit kommersielt vonbrot etter at det ikkje klarte å matcha salstala til dei to tidlegare amerikanske utgivingane til bandet, Back in Black frå 1980 og For Those About to Rock frå 1981, og utgivinga representerte byrjinga på den kommersielle nedturen til bandet. Trass i dette har meiningane om Flick of the Switch vore ganske positive i åra etter utgivinga, og albumet har ofte vorte nemnt som ei av dei beste utgivingane i 1983.[2] Albumet var det tredje AC/DC-albumet med solovokalist Brian Johnson, og det siste med trommeslagaren Phil Rudd før han kom tilbake på Ballbreaker (1995). Albumet vart gitt ut på nytt i 2003 som ein del av AC/DC Remasters-serien.

Innspeling endre

AC/DC vende tilbake til Compass Point Studios på Bahamas for å spela inn sitt niande album, det same studioet der dei hadde spelt inn Back in Black med Robert John «Mutt» Lange i 1980. Lange hadde produsert dei tre tidlegare amerikanske utgivingane til AC/DC, men denne gongen valde bandet å produsera sjølv. På det innspelte kommentarsporet på albumet til Live at Donington-DVD-en uttaler bandmedlemmene at albumet var eit forsøk på å gjera bandet rått igjen, og at dei var nøgde med resultatet.[3] I boka AC/DC: Maximum Rock & Roll fortel AC/DC-lydteknikaren Tony Platt:

« Det var eit genuint ønske om å gå tilbake til det grunnleggjande med Flick of the Switch. Det var ei generell semje om at me måtte finna ein måte å komma oss litt vidare på. Du veit Johnny Winter-versjonen av Muddy Waters sin 'Mannish Boy'? Der alle roper i bakgrunnen? Det Mal eigentleg hadde sagt, var at han ville prøva å få den kjensla av å vera i eit rom der alt skjer. Eg trur ikkje det fungerte heilt. »

Albumet blir kjenneteikna av det «tørre» lydbiletet sitt, med svært lite av den poleringa som er tydeleg på deira førre album For Those About to Rock We Salute You. I eit intervju frå 1983 på ultimateguitar.com sa Angus Young om plata: «Me ville ha ho så rå som mogleg. Me ville ha ein naturleg, men stor lyd for gitarane. Me ville ikkje ha ekko og romklang overalt, og me ville ikkje ha støyfjernarar.»

Albumet fekk likevel ein trøblete start. Etter å ha hatt problem med Malcolm, narkotika og alkohol,[4] fekk trommeslagaren Phil Rudd sparken midtvegs i innspelinga av albumet, sjølv om han hadde gjort ferdig trommedelane sine. Ifølgje Murray Engleheart sine bandmemoar AC/DC: Maximum Rock & Roll hadde Rudd slite ei stund; turnémanager Ian Jeffrey hugsar at han fekk ein telefon frå ein utsliten Rudd klokka fira om morgonen då bandet spelte i Nebraska på Back in Black-turneen og fann trommeslagaren på hotellrommet i ein tilstand av desorientert uro. Til slutt braut Rudd gråtande saman og trygla Jeffery: «Ikkje sei noko til Malcolm.» Jeffery avslører òg at Malcolm slo trommeslagaren etter at han kom to timar for seint til konserten til bandet på Nassau Coliseum på Long Island og ikkje kunne spela den siste songen i ekstranummeret. «Det var ein absolutt dum ting som gjorde slutt på det, men det hadde vore under oppsegling i lang, lang tid», hugsar Jeffery.[5] «Han byrja med dop og vart utbrent», forklarte Malcolm seinare til Knac.com i august 2000. Den tidlegare Procol Harum-trommeslagaren B.J. Wilson vart hyra inn for å fullføra innspelinga ved behov, men bidraget hans vart ikkje brukt. Platt fortalde seinare til bandbiografen Jesse Fink: «Det var ikkje eit av dei lykkelegaste albuma. Det var alle slags spenningar internt i bandet. Alle var ganske utslitne på det tidspunktet. Det var det albumet som fekk mest motbør.»[6] Trommeposisjonen vart til slutt overteke av den framtidige Dio-trommeslagaren Simon Wright etter at det vart halde over 700 prøvespelingar i USA og Storbritannia.[7] Simon Church frå Free og Bad Company, og Paul Thompson frå Roxy Music var to av trommeslagarane som prøvespelte.[5] Wright medverka i videoane til «Flick of the Switch», «Nervous Shakedown»,[8] og «Guns For Hire». Ein annan video til «Nervous Shakedown» vart òg spelt inn på ei øving før konserten på Joe Louis Arena i Detroit. Han var òg på turné i samband med albumet, og er å sjå i dei profesjonelle videoopptaka frå den perioden. Videoane, som vart spelt inn i eit område på storleik med ein flyhangar, så ut til å spegla den nedstrippa lyden på albumet og gjekk på tvers av den aukande hugnaden musikkbransjen hadde for glitteret frå MTV.

Låtane på Flick of the Switch inneheld mykje av den lovlause bravaden («Guns For Hire», «Badlands») og dei seksuelle indikasjonane («Rising Power», «Deep in the Hole») som fansen hadde vent seg til frå dei australske rockarane. Låten «Bedlam in Belgium» var inspirert av framferda til bandet på Kontich, der det nesten braut ut opptøyar då politiet prøvde å stengja konserten etter at bandet etter seiande ignorerte eit strengt portforbod klokka 23.00.[9] På turneen for albumet var «Guns For Hire» opningsnummeret. Turneen resulterte i fleire omveltingar i den indre sirkelen til bandet då Malcolm, frustrert over blanda meldingar for Flick of the Switch og søkkande publikumstal i enkelte byar, gav turnémanager Ian Jeffrey sparken. I Bon Scott sine memoarar Highway to Hell konstaterer forfattaren Clinton Walker dette:

« ...Då bandet stod opp igjen i august 1983 med albumet Flick of the Switch, fann dei ut at dei ikkje berre kunne halda fram der dei sleppte. At albumet var produsert av Malcolm og Angus sjølv, var berre toppen av isfjellet av ei utreinsking som dei to hadde gjennomført i heile bandet og infrastrukturen deira. Det er eit klassisk syndrom: den vellykka krigaren som fryktar sine eigne troppar. Men Malcolm og Angus stolte uansett aldri på nokon. Dei sparka praktisk talt alle saman: Mutt Lange, som kunstnarisk hadde lydteknologisert gjennombrotet, trommeslagaren Phil Rudd, Peter Mensch, som sjølv hadde overteke for Michael Browning, til og med de facto-fotografen Robert Ellis vart kasta ut. Då Rudd vart erstatta av engelskmannen Simon Wright, var det ikkje eit einaste australskfødd medlem att i bandet. »

Plateomslag endre

Flick of the Switch-omslaget har eit enkelt, blyantteikna bilete av Angus, illustrert av kunstnaren Brent Richardson, som han sjølv opphavleg hadde teikna for å spegla den enkle, rå tilnærminga på albumet, og Atlantic Records hata det.[10] Angus hadde òg ønskt at albumgrafikken skulle pregast på same måte som Back in Black, men ifølgje Ian Jeffrey ville ikkje Atlantic bruka pengar på dette fordi dei meinte albumet ikkje inneheldt nokre hitsinglar.[10]

Mottaking endre

Meldingar
Karakter
KjeldeKarakter
AllMusic     [11]
Blender     [12]
Collector's Guide to Heavy Metal10/10[13]
The Encyclopedia of Popular Music     [14]
Rolling Stone     [15]

Albumet vart spelt inn kort tid etter Europaturneen i 1982 i byrjinga av 1983, og vart opphavleg sleppt med lite marknadsføring i USA 19. august 1983. Albumet nådde fjerdeplassen i Storbritannia og femtandeplassen i USA, og selde til platina i USA.[16] I den opphavlege meldinga si av Rolling Stone noterte David Fricke: «Produsert av bandet er Flick of the Switch ikkje heilt det monsteret som Back in Black frå 1980 var, og Young si omarbeiding av gamle riff til nye hittar er til tider på grensa til sjølvplagiat.» Den kanadiske journalisten Martin Popoff meinte at albumet var «det blendande rasande høgdepunktet i Brian Johnson-æraen», der AC/DC vann tilbake «råskapen som gjekk tapt under Mutt Lange-åra ... sjølv om låtane byrja å gjenoppleva stordomen frå tidlegare tider».[13] Steve Huey i AllMusic var av same oppfatning og skreiv at «som kanskje indikert av den idiotiske originaltittelen på plata, den fullstendig generiske «I Like to Rock», verka det som om AC/DC var i ferd med å gå tom for idear i eit alarmerande tempo, og platesalet byrja å spegla dette.»[11] Malcolm Young sa seinare om LP-en: «Ho vart sett saman veldig fort. Eg vil ikkje seia at det er eit bra album...»[10]

Cash Box sa om tittelsporet at det «startar på passande vis med eit grunnleggjande hardrockgitarriff frå Angus Young etterfølgd av Brian Johnson sitt like grunnleggjande hardrockskrik» og resten av songen følgjer i same spor, i tråd med songteksten om at «with a flick of the switch she'll blow you sky high».[17]

Innhald endre

Alle songar er skrivne av Angus Young, Malcolm Young og Brian Johnson.

Side ein
Nr.TittelLengd
1.«Rising Power»3:43
2.«This House Is on Fire»3:23
3.«Flick of the Switch»3:13
4.«Nervous Shakedown»4:27
5.«Landslide»3:57
Side to
Nr.TittelLengd
6.«Guns for Hire»3:24
7.«Deep in the Hole»3:19
8.«Bedlam in Belgium»3:52
9.«Badlands»3:38
10.«Brain Shake»4:00

Medverkande endre

AC/DC
Produksjon
  • Tony Platt – lydteknikar, miksing
  • Barry Harris, Benjamin Armbrister, Gary Helman – assisterande lydteknikarar
  • Bob Ludwig – mastering i Masterdisk, New York

Salslister endre

Salslister for Flick of the Switch
Liste (1983) Plassering
Australske album (Kent Music Report)[18] 3
Austerrikske album (Ö3 Austria)[19] 9
Canada Top Albums/CDs (RPM)[20] 12
Nederlandske album (MegaCharts)[21] 10
Finske album (Suomen virallinen lista)[22] 3
Tyske album (Offizielle Top 100)[23] 6
Newzealandske album (Recorded Music NZ)[24] 8
Norske album (VG-lista)[25] 4
Svenske album (Sverigetopplistan)[26] 8
Sveitsiske album (Schweizer Hitparade)[27] 28
Britiske album (OCC)[28] 4
US Billboard 200[29] 15

Salstrofé endre

Region Salstrofé Salstal
Australia (ARIA)[30] 3× Platina 210 000^
Frankrike (SNEP)[31] Gull 100 000*
Tyskland (BVMI)[32] Gull 250 000^
Storbritannia (BPI)[33] Gull 100 000^
USA (RIAA)[16] Platina 1 000 000^

*salstala er basert på sertifiseringa aleine
^salstala er basert på sertifiseringa aleine
xuspesifserte tal er baserte på sertifiseringa aleine

Kjelder endre

  1. ↑ Strong, Martin Charles (1995). The Great Rock Diskografi. s. 3. ISBN 9780862415419. 
  2. ↑ «De 20 beste albumene fra 1983». LouderSound. Future plc. Henta 2. august 2020. 
  3. ↑ Malcolm and Angus, Live At Donington DVD, Flick Of the Switch Review
  4. ↑ Engleheart, Murray & Arnaud Durieux (2006). AC/DC: Maximum Rock & Roll. s. 366–367. ISBN 0-7322-8383-3. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Engleheart, Murray & Arnaud Durieux (2006). AC/DC: Maximum Rock & Roll. s. 367. ISBN 0-7322-8383-3. 
  6. ↑ Fink, Jesse (2013). The Youngs: The Brothers Who Built AC/DC. Australia: Ebury. s. 265. ISBN 9781742759791. 
  7. ↑ Engleheart, Murray & Arnaud Durieux (2006). AC/DC: Maximum Rock & Roll. s. 368. ISBN 0-7322-8383-3. 
  8. ↑ Flick of the Switch and Nervous Shakedown Videos, Family Jewels DVD, 2005
  9. ↑ Engleheart, Murray & Arnaud Durieux (2006). AC/DC: Maximum Rock & Roll. s. 221. ISBN 0-7322-8383-3. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Engleheart, Murray & Arnaud Durieux (2006). AC/DC: Maximum Rock & Roll. s. 370. ISBN 0-7322-8383-3. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Huey, Steve. «AC/DC - Flick of the Switch review». AllMusic. All Media Network. Henta 27. juni 2023. 
  12. ↑ «Flick of the Switch - Blender». 13. mai 2009. Arkivert frå originalen 13. mai 2009. Henta 18. juli 2017. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Popoff, Martin (1. november 2005). The Collector's Guide to Heavy Metal: Volume 2: The Eighties. Burlington, Ontario, Canada: Collector's Guide Publishing. s. 10–11. ISBN 978-1894959315. 
  14. ↑ Larkin, Colin (2007). The Encyclopedia of Popular Music (5th Concise utg.). Storbritannia: Omnibus Press. s. 34. ISBN 978-1-84609-856-7. 
  15. ↑ «Flick of the Switch». rollingstone.com. Henta 18. juli 2017. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «American album salstrofé – AC/DC – Flick of the Switch». Recording Industry Association of America.  If necessary, click Advanced, then click Format, then select Album, then click SEARCH
  17. ↑ «Reviews» (PDF). Cash Box: 7. 17. desember 1983. Henta 27. juni 2023. 
  18. ↑ Kent, David (1993). Australske Chart Book 1970-1992. St Ives, N.S.W.: Australske Chart Book. s. 11. ISBN 0-646-11917-6. 
  19. ↑ "AC/DC - Flick of the Switch" (På tysk). Austriancharts.at. Hung Medien.
  20. ↑ "Top RPM Albums: Nummer 2690". RPM. Library and Archives Canada.
  21. ↑ "AC/DC – Flick of the Switch". Dutchcharts.nl. Hung Medien.
  22. ↑ Pennanen, Timo (2021). «AC/DC». Sisältää hitin - 2. laitos Levyt ja esittäjät Suomen musiikkilistoilla 1.1.1960–30.6.2021 (PDF) (på finsk). Helsinki: Kustannusosakeyhtiö Otava. s. 9. Henta 25. august 2022. 
  23. ↑ "Offiziellecharts.de – AC/DC – Flick of the Switch" (På tysk). GfK Entertainment Charts.
  24. ↑ "AC/DC – Flick of the Switch". Charts.org.nz. Hung Medien.
  25. ↑ "AC/DC – Flick of the Switch". Norwegiancharts.com. Hung Medien.
  26. ↑ "AC/DC – Flick of the Switch". Swedishcharts.com. Hung Medien.
  27. ↑ "AC/DC – Flick of the Switch". Swisscharts.com. Hung Medien.
  28. ↑ "19830828 Top 40 Official Britiske album Archive | Official Charts". Den britiske albumlista. The Official Charts Company.
  29. ↑ "AC/DC Album & Song Chart History" Billboard 200 for AC/DC. Prometheus Global Media.
  30. ↑ «ARIA Charts – Accreditations – 2013 Albums». Australian Recording Industry Association. 
  31. ↑ «French album salstrofé – AC/DC – Flick of the Switch» (på fransk). Syndicat National de l'Édition Phonographique. 
  32. ↑ «Gold-/Platin-Datenbank (AC/DC; 'Flick of the Switch')» (på tysk). Bundesverband Musikindustrie. 
  33. ↑ «British album salstrofé – AC/DC – Flick of the Switch». British Phonographic Industry.  Enter Flick of the Switch in the field Search. Select Title in the field Search by. Select album in the field By Format. Click Go

Bakgrunnsstoff endre

  • Tekst frå nettstaden til AC/DC (arkivert nettside)
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Flick_of_the_Switch&oldid=3490174»