Grateful Dead av Grateful Dead
| Grateful Dead Konsertalbum av Grateful Dead | ||
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | 24. oktober 1971 | |
| Innspelt | 24. mars – 29. april 1971 | |
| Sjanger | Folkrock, jamrock, bluesrock, psykedelisk rock | |
| Lengd | 1:10:12 | |
| Selskap | Warner Bros. (#2WS-1935) | |
| Produsent | Grateful Dead med Betty Cantor og Bob Matthews | |
| Grateful Dead-kronologi | ||
|---|---|---|
| Historic Dead (1971) |
Grateful Dead | Europe '72 (1972)
|
Grateful Dead er eit konsertalbum av rockebandet Grateful Dead. Det kom ut i oktober 1971 på Warner Bros. Records og var det andre konsertalbumet deira. Sjølv om det kom ut utan tittel, vert det ofte kalla Skull and Roses (på grunn av omslaget) og Skull Fuck (namnet bandet ønskte å gje albumet, men som vart avvist av plateselskapet). Det var det første albumet deira som selde til gullplate i USA[3] og var det bestseljande albumet deira før det vart forbigått av Skeletons from the Closet.
| Meldingar | |
|---|---|
| Karakter | |
| Kjelde | Karakter |
| AllMusic |   [1] |
| The Village Voice | A–[2] |
Innspeling og utgjeving
endreI motsetnad til Live/Dead inneheld albumet fleire solo- og korvokal spor spelte inn i stuio. For dei tre nye songane på albumet («Bertha», «Playing in the Band» og «Wharf Rat»), inviterte bandet Jerry Garcia-venen Merl Saunders til å leggje på orgel. Dette gjorde at orgelet til Saunders er meir tydeleg enn orgelet til Pigpen, som er meir gravlagd i miksen.
«Playing in the Band» vart ein del spelt på radio, og vart ein av dei mest spelte songane til Grateful Dead på konsertane deira. Ein studioversjon av songen kom ut året etter på rytmegitaristen Bob Weir sitt soloalbum Ace).[4] Avslutningssporet der «Not Fade Away» glir over i «Goin' Down The Road Feeling Bad» vart òg ein del spelt på radio og vart ein fan-favoritt.
Plateomslaget, laga av Alton Kelly og Stanley Mouse, er basert på ein illustrasjon av Edmund Joseph Sullivan for ei gammal utgåve av Rubaiyat of Omar Khayyam.[3] Sjølv om albumet stort sett vert kalla «Skull & Roses», kunne det originale omslaget brettast ut slik at heile skjelettet vart synleg. Biletetet vart eit av dei som er nærast knytt til bandet.
Opningssporet «Bertha» vart opphavleg tona inn på originalutgåva av albumet, men heile songen er nytta på CD-utgåva og digitale utgåver av albumet. Fleire songar frå dei same konsertane vart sidan gjevne ut på Ladies and Gentlemen... the Grateful Dead.
Singelen «Johnny B. Goode» (ein delt singel med Elvin Bishop) var i røynda versjonen frå albumet Fillmore: The Last Days. Versjonen på albumet vart sidan nytta som B-sida til nyutgjevinga av singelen «Truckin'».
Albumet vart ommastra og utvida med bonusspor for plateboksen The Golden Road i 2001.
Innhald
endre| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Innspeling | Lengd |
|---|---|---|---|---|
| 1. | «Bertha» | Jerry Garcia, Robert Hunter | 27. april 1971, Fillmore East, New York City | 5:27 |
| 2. | «Mama Tried» | Merle Haggard | 26. april 1971, Fillmore East, New York City | 2:42 |
| 3. | «Big Railroad Blues» | Noah Lewis | 5. april 1971, Hammerstein Ballroom, Manhattan Center, New York City | 3:34 |
| 4. | «Playing in the Band» | Bob Weir, Hunter | 6. april 1971, Hammerstein Ballroom, Manhattan Center, New York City | 4:39 |
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Innspeling | Lengd |
|---|---|---|---|---|
| 5. | «The Other One» | Weir, Bill Kreutzmann | 28. april 1971, Fillmore East, New York City | 18:05 |
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Innspeling | Lengd |
|---|---|---|---|---|
| 6. | «Me and My Uncle» | John Phillips | 29. april 1971, Fillmore East, New York City | 3:06 |
| 7. | «Big Boss Man» | Luther Dixon, Al Smith | 26. april 1971, Fillmore East, New York City | 5:12 |
| 8. | «Me and Bobby McGee» | Fred Foster, Kris Kristofferson | 27. april 1971, Fillmore East, New York City | 5:43 |
| 9. | «Johnny B. Goode» | Chuck Berry | 24. mars 1971, Winterland Ballroom, San Francisco | 3:42 |
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Innspeling | Lengd |
|---|---|---|---|---|
| 10. | «Wharf Rat» | Garcia, Hunter | 26. april 1971, Fillmore East, New York City | 8:31 |
| 11. | «Not Fade Away/Goin' Down the Road Feeling Bad» | Buddy Holly, Norman Petty/tradisjonell | 5. april 1971, Hammerstein Ballroom, Manhattan Center, New York City | 9:14 |
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Innspeling | Lengd |
|---|---|---|---|---|
| 12. | «Oh, Boy!» | Petty, Bill Tilghman, Sonny West | 6. april 1971, Hammerstein Ballroom, Manhattan Center, New York City | 2:50 |
| 13. | «I'm a Hog for You» | Jerry Leiber og Mike Stoller | 6. april 1971, Hammerstein Ballroom, Manhattan Center, New York City | 4:08 |
| 14. | «Grateful Dead radio spot» | 1:00 |
Medverkande
endreGrateful Dead
- Jerry Garcia – sologitar, vokal
- Bob Weir – rytmegitar, vokal
- Phil Lesh – bassgitar, vokal
- Bill Kreutzmann – trommer
- Ron «Pigpen» McKernan – orgel, munnspel, vokal
Andre medverkande
- Merl Saunders – orgel på «Bertha», «Playing in the Band» og «Wharf Rat»
Teknisk
- Betty Cantor – innspeling
- Alton Kelly – kunstverk
- Bob Matthews – innspeling
- Bob Seidemann – fotografi
Salslister og salstrofé
endre| År | Liste | Plassering |
|---|---|---|
| 1971 | Pop Albums | 25[5] |
RIAA i USA
| Sertifisering | Dato |
|---|---|
| Gull | 15. november 1971[6] |
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Grateful Dead (album)» frå Wikipedia på engelsk, den 2. juni 2019.
- ↑ Planer, Lindsay. «Grateful Dead (Skull & Roses)». AllMusic. Henta 26. september 2018.
- ↑ Christgau, Robert (14. oktober 1971). «Consumer Guide (19)». The Village Voice (New York). Henta 14. april 2013.
- ↑ 3,0 3,1 Grateful Dead (Skull and Roses) at the Grateful Dead Family Discography
- ↑ Scott, John W.; Dolgushkin, Mike; Nixon, Stu. (1999). DeadBase XI: The Complete Guide to Grateful Dead Song Lists. Cornish, NH: DeadBase. ISBN 1-877657-22-0.
- ↑ http://www.allmusic.com/artist/grateful-dead-mn0000988440/awards
- ↑ «RIAA Gold & Platinum database-The Grateful Dead». Henta 1. mars 2017.