Hasten Down the Wind
| Hasten Down the Wind Studioalbum av Linda Ronstadt | ||
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | August 1976 | |
| Innspelt | Mars 1976 | |
| Studio | The Sound Factory i Los Angeles i California | |
| Sjanger | Rock, countryrock | |
| Lengd | 41:23 | |
| Selskap | Asylum | |
| Produsent | Peter Asher | |
| Linda Ronstadt-kronologi | ||
|---|---|---|
| Prisoner in Disguise (1975) |
Hasten Down the Wind | Greatest Hits (1976)
|
| Singlar frå Hasten Down the Wind | ||
|
||
Hasten Down the Wind er det sjuande studioalbumet til den amerikanske songaren Linda Ronstadt, gjeve ut i 1976. Det vart det tredje albumet hennar på rad som selde minst ein million eksemplar og Rontstadt vart då den første kvinna som klarte dette.[6] Albumet gav ho Grammyprisen for Beste kvinnelege popsong i 1977, den andre av i alt 13 Grammyprisar ho vann i karrieren. Det gjekk i ei litt anna retning enn Heart Like a Wheel i 1974 og Prisoner in Disguise i 1975, og ho valde å hente songar frå nye låtskrivarar i staden for den tradisjonelle countryrockstilen ho hadde skapt fram til då. Det var eit meir seriøst og gripande album enn føregangarane, og fekk god kritikk.
| Meldingar | |
|---|---|
| Karakter | |
| Kjelde | Karakter |
| Allmusic |   [1] |
| Christgau's Record Guide | B–[2] |
| Rolling Stone | (middels)[3] |
| The Rolling Stone Album Guide | [4] |
| Stereo Review |  [5] |
Hasten Down the Wind inneheld to hitsinglar: Versjonen av Buddy Holly-songen «That'll Be the Day» (11. plassn på poplista, 27. plass på countrylista i USA) og ein versjon av Patsy Cline-hitten «Crazy», som nådde sjetteplassen på den amerikanske countrylista tidleg i 1977.[7]
Albumet inneheldt òg songar frå artistar som Warren Zevon («Hasten Down the Wind») og Karla Bonoff («Someone to Lay Down Beside Me», 42. plass på poplista, 38. plass på Easy Listening-lista), som begge kort tid seinare slo gjennom som artistar. Albumet inneheld òg ein versjon av «The Tattler» av Washington Phillips, som Ry Cooder hadde omarrangert for albumet sitt Paradise and Lunch i 1974. Ronstadt var medlåtskrivar på to songar på albumet, inkludert ein på spansk (som var første gongen ho spelte inn spansk musikk).
Det var det tredje albumet hennar som selde til platinaplate og låg fleire veker på topp 3 av Billboard-lista. Det var òg det fjerde albumet hennar som gjekk til topps på countryalbumlista.
Innhald endre
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Lengd |
|---|---|---|---|
| 1. | «Lose Again» | Karla Bonoff | 3:34 |
| 2. | «The Tattler» | Ry Cooder, Russ Titelman, Washington Phillips | 3:56 |
| 3. | «If He's Ever Near» | Karla Bonoff | 3:15 |
| 4. | «That'll Be the Day» | Jerry Allison, Buddy Holly, Norman Petty | 2:32 |
| 5. | «Lo Siento Mi Vida» | Linda Ronstadt, Kenny Edwards, Gilbert Ronstadt | 3:54 |
| 6. | «Hasten Down the Wind» | Warren Zevon | 2:40 |
| Nr. | Tittel | Låtskrivar(ar) | Lengd |
|---|---|---|---|
| 1. | «Rivers of Babylon» | Brent Dowe, Trevor McNaughton | 0:52 |
| 2. | «Give One Heart» | John Hall, Johanna Hall | 4:07 |
| 3. | «Try Me Again» | Linda Ronstadt, Andrew Gold | 3:59 |
| 4. | «Crazy» | Willie Nelson | 3:58 |
| 5. | «Down So Low» | Tracy Nelson | 4:08 |
| 6. | «Someone to Lay Down Beside Me» | Karla Bonoff | 4:28 |
| Total lengd: | 41:23 | ||
Salslister endre
| Liste (1976/77) | Plassering |
|---|---|
| Australia (Kent Music Report)[8] | 28 |
| Storbritannia (Official Charts Company) | 32 |
| USA (Billboard 200) | 3 |
Medverkande endre
- Linda Ronstadt – solovokal, korvokal (2, 3, 8, 12), klapping (4)
- Andrew Gold – akustisk piano (1, 6, 9, 11, 12), orgel (1, 3), ARP String Ensemble (1, 3), akustisk gitar (1, 3, 10), finger cymbal (1, 3), korvokal (1, 2, 4, 7, 8), elektrisk piano (2, 8), kanebjøller (2), klapping (2), elektrisk gitar (4, 9), bassgitar (5), harmonivokal (5), tamburin (6), sologitar (8), rytmegitar (8), kubjølle (8), clavinet (12)
- Clarence McDonald – akustisk piano (10)
- Dan Dugmore – elektrisk gitar (1, 2, 11, 12), steelgitar (5, 8, 9, 10)
- Waddy Wachtel – elektrisk gitar (3, 4, 6), akustisk gitar (5), «reggae»-sologitar (8)
- Kenny Edwards – bassgitar (1–4, 6, 8–12), korvokal (1, 2, 4, 7), mandolin (2), strykearrangement (2), akustisk gitar (5), harmonivokal (5)
- Mike Botts – trommer (1, 2, 4, 8–12)
- Russ Kunkel – trommer (3, 5, 6)
- Peter Asher – klapping (2), shaker (2, 8), tamburin, (2, 3), treblokker (4), kubjølle (8), korvokal (8)
- David Campbell – strykearrangement og dirigent (1, 2, 6, 9, 12)
- Charles Veal – konsertmeister (1, 9, 12), fiolin (2), bratsj (6)
- Dennis Karmazyn – cello (1, 6, 9, 12)
- Ken Yerke – fiolin (2)
- Richard Feves – kontrabass (6)
- Paul Polivnick – bratsj (6)
- Karla Bonoff – korvokal (3, 12)
- Wendy Waldman – korvokal (3, 12)
- Don Henley – harmonivokal (6)
- Herb Pedersen – korvokal (8)
- Pat Henderson – korvokal (9), korvokal (11)
- Becky Louis – korvokal (9), korvokal (11)
- Sherlie Matthews – korvokal (9), korvokal (11)
- Gerald Garrett – korvokal (11)
- Jim Gilstrap – korvokal (11)
- Ron Hicklan – korvokal (11)
- Clydie King – korvokal (11)
- Bill Thedford – korvokal (11)
Produksjon endre
- Peter Asher – produsent
- Val Garay – innspeling, miksing
- Bernie Grundman – mastering
- Mastering i A&M Mastering Studios (Hollywood i California).
- John Kosh – design
- Ethan Russell – fotografi
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Hasten Down the Wind» frå Wikipedia på engelsk, den 3. desember 2020.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Allmusic review
- ↑ Christgau, Robert (1981). «Consumer Guide '70s: R». Christgau's Record Guide: Rock Albums of the Seventies. Ticknor & Fields. ISBN 089919026X. Henta 29. november 2020 – via robertchristgau.com.
- ↑ Rolling Stone review, arkivert frå originalen 23. oktober 2016, henta 3. desember 2020
- ↑ Brackett, Nathan; Christian Hoard (2004). The Rolling Stone Album Guide. New York City: Simon and Schuster. s. 701. ISBN 0-7432-0169-8.
- ↑ Stereo Review review
- ↑ «Bio». Linda Ronstadt. Elektra. Arkivert frå originalen 23. januar 2013. Henta 6. juni 2011.
- ↑ Whitburn, Joel (2004). The Billboard Book Of Top 40 Country Hits: 1944-2006, Second edition. Record Research. s. 301.
- ↑ Kent, David (1993). Australian Chart Book 1970–1992 (illustrated utg.). St Ives, N.S.W.: Australian Chart Book. s. 258. ISBN 0-646-11917-6.