Wikipedia

Pascal Dusapin

fransk komponist

Pascal Dusapin (fødd 29. mai 1955) er ein komponist fødd i Nancy i Frankrike. Han er ein av dei best kjende nålevande komponistane frå Frankrike, og verka hans blir oppførte verda over.[1]

Pascal Dusapin

Statsborgarskap Frankrike
Fødd 29. mai 1955 (69 år)
Nancy
Yrke komponist, operakomponist, amatørfotograf
Språk fransk
Medlem av Akademie der Bildenden Künste München
Pascal Dusapin på Commons

Etter forslag frå Franco Donatoni deltok Dusapin på seminar med Iannis Xenakis frå 1974 til 1978.[1] Begge desse komponistane var tydelege inspirasjonskjelder for dei tidlege verka, men snart utvikla han ein eigen stil basert på mikrotonalitet og overlapping av fleire atonale linjer. Dusapin gjer i somme verk òg bruk av arkaisk-klingande skalaer basert på fire tonar innanfor ein perfekt kvint, for eksempel A - B♭ - D- E eller C - D - F - G.[2] I desse skalaene unngår han dur- eller mollkjensle ved å ikkje bruka tersen (derimot oppstår det ofte eit terssprang mellom tonane ovanfor og nedanfor). Melodiane til Dusapin hentar sjølv i instrumentale verk inspirasjon frå menneskestemma[2], og derfor finst det (spesielt i den tidlege perioden) fleire verk for blåseinstrument og strykeinstrument enn for til dømes piano.

Verk

endre
  • Verk for soloinstrument
    • Inside, for bratsj (1980)
    • Incisa, for cello (1982)
    • If, for klarinett (1984)
    • Item, for cello (1985)
    • Itou, for bassklarinett (1985)
    • Ici, for fløyte (1986)
    • Iti, for fiolin (1987)
    • Indeed, for trombone (1987)
    • I Pesci, for fløyte (1989)
    • In et Out, for kontrabass (1989)
    • Invece, for cello (1991)
    • Ipso, for klarinett (1994)
    • Immer, for cello (1996)
    • In nomine, for bratsj (2000)
    • Sept études for piano (1999–2001)
  • Kammermusikk
    • Musique fugitive, for stryketrio (1980)
    • Trois Instantanés, for to klarinettar og tre celli (1980)
    • Poco a poco (1986)
    • Sly, for trombonekvartett (1987)
    • Laps, for klarinett og kontrabass (1988)
    • Neuf Musiques pour «Le Fusil de chasse», for klarinett, trombone og cello (1989)
    • Strykekvartett n°2 Time Zones (1989)
    • Attacca, for to trompetar og paukar (1991)
    • Stanze, for brasskvintett (1991)
    • Ohimé, for fiolin og bratsj, hommage for Besty Jolas (1992)
    • Strykekvartett n°1 (1982–1996)
    • Strykekvartett n°3 (1993)
    • Ohé, for klarinett and cello (1996)
    • Strykekvartett n°4 (1997)
    • Trio Rombach, for piano, fiolin eller klarinett, og cello (1997)
    • Strykekvartett n°5 (2004–2005)
  • Ensemblemusikk
    • Souvenir du silence (1976)
    • Le Bal (1978)
    • Timée (1978)
    • La Rivière, for orkester (1979)
    • Musique captive, for ni treblåseinstrument (1980)
    • Tre Scalini, for orkester (1981–1982)
    • Fist (1982)
    • Hop' (1983–1984)
    • La Conversation (1984)
    • Treize Pièces pour Flaubert (1985)
    • Assaï, for orkester (1985)
    • Haro (1987)
    • Coda (1992)
    • Go, solo n°1 for orkester (1992)
    • Khôra, for strykeorkester (1993)
    • Extenso, solo n°2 for orkester (1993–1994)
    • Apex, solo n° 3 for orkester (1995)
    • Loop, for to cellokvartettar (1996)
    • Cascando (1997)
    • Clam, solo n° 4 for orkester (1997–1998)
    • Exeo, solo n° 5 for orkester (2002)
    • Perelà Suite, for orkester (2004)
    • Reverso, solo n°6 for orkester (2005–2006)
    • Uncut, solo n°7 for orkester (2009)
  • Konsertar
    • L'Aven, fløytekonsert (1980–1981)
    • Aria, klarinettkonsert (1991)
    • Watt, trombonekonsert (1994)
    • Celo, cellokonsert (1996)
    • Quad, 'In memoriam Gilles Deleuze', for fiolin og 15 musikarar (1996)
    • Galim, 'Requies plena oblectationis', for fløyte og strykeorkester (1998)
    • A Quia, pianokonsert (2002)
  • Vokalstykke
    • Igitur (1977)
    • Lumen (1977)
    • L'Homme aux liens, for to sopranar og tre fiolinar (1978)
    • Shin'gyo, for sopran og pikkolofløyte (1981)
    • Niobé ou le rocher de Sypile (1982)
    • To God, for sopran og klarinett (eller sopransaksofon) (1985)
    • Mimi for to kvinnestemmer og ensemble (1986–1987)
    • Aks (1987)
    • Red Rock, frå «Roméo et Juliette» (1987)
    • Anacoluthe (1987)
    • Roméo et Juliette, opera (1985–1988)
    • For O., for to kvinnestemmer og to klarinettar (1988)
    • So Full of Shapes is Fancy, for sopran og bassklarinett (1990)
    • Medeamaterial, opera (1990–1991)
    • La Melancholia, operatorio (1991)
    • To Be Sung, kammeropera (1992–1993)
    • Comoedia (1993)
    • Canto, for sopran, klarinett og cello (1994)
    • Dona Eis (1998)
    • Perelà, uomo di fumo, opera (2001)
    • Momo (2002)
    • Faustus, The Last Night, opera (2003–2004)
    • Ô Berio, for sopran og 13 instrument (2006)
  • A capella-verk
    • Semino (1985)
    • Il-Li-Ko (1987)
    • Two walking (1994)
    • Granum sinapis (1992–1997)
    • Umbrae mortis, for blanda kor (1997)

Kjelder

endre
  1. ↑ 1,0 1,1 "Pascal Dusapin", Sospeso.com
  2. ↑ 2,0 2,1 Fransk tekst om Dusapin

Bakgrunnsstoff

endre
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Pascal_Dusapin&oldid=3437155»