Tannlausen

Springaren Tannlausen skriv seg frå Buskerud, der han er nytta i både Numedal, Hallingdal og Krødsherad. Det finst og dekning for at han har vore nytta i Telemark, der ei form av slåtten vart teikna opp etter Olav Gøytil. Slåtten har truleg vore nytta av Gudbrand Skjellerud, men har vel og vore vanleg i Flesberg.

Det er helst formene frå Numedal som ber namnet Tannlausen, etter stevet Eg, eg er tannlaus eg, Fjølaruden ska smi tenner te meg.

Slåtten er tolleg gamal, med ein særmerkt tonekjensle. Både sekst og ters kan gripast halvhøgt, slik at tonaliteten sviv mellom dur og moll.

Variantgruppa

Slåtten har katalognummer 501 i hardingfeleverket, og dei fleste formene er skrivne ned i Buskerud.

• a: Kittil Langebakke, etter Andres Vinna, Krødsherad [1]. Nedskrift Truls Ørpen (Ø 27). Vinna hadde truleg slåtten etter Kittil Langebakke.

• b: Klev-springar, etter Odd Bakkerud, Nesbyen [2]. Nedskrift Sven Nyhus 1976, Bakkerud hadde slåtten etter Kristen Eidal og Knut Bakkerud. Namnet tyder på at slåtten skriv seg frå Gamle-Kleven i Krødsherad.

• c: Springar, etter Olav Gøytil, Lårdal, Telemark [3]. Nedskrift Eivind Groven 1920 (G 676). Groven nytta springaren som døme på naturskala i avhandlingen sin frå 1927.

• d: Tannlausen, etter Hellik Ranvik, Flesberg [4]. Nedskrift Arne Bjørndal 1937 (B 92).

• e: Tannlausen, etter Steingrim Haukjem, Veggli [5]. Nedskrift Eivind Groven 1960 (G 1185).

• f: Tannlausen, etter Halvor Kaasin, Nore [6]. Nedskrift Eivind Groven 1922 (G 509).