Arinae

underfamilie av papegøyefamilien

Dei neotropiske papegøyane (Arinae) eller «den nye verdas» papegøyar omfattar rundt 165 artar i 32 biologiske slekter som finst over heile Sør- og Mellom-Amerika, Mexico, Karibia og tidlegare i det sørlege USA.[1] Blant dei er nokre av dei mest kjende og ikoniske papegøyane, inkludert blågulara, solparakitt og gulhovudamazon.

Arinae
Systematikk
Rike: Dyr Animalia
Rekkje: Ryggstrengdyr Chordata
Underrekkje: Virveldyr Vertebrata
Klasse: Fuglar Aves
Orden: Papegøyefuglar Psittaciformes
Overfamilie: Parakittar Psittacoidea
Familie: Papegøyefamilien Psittacidae
Underfamilie: Arinae

Papegøyane i «den nye verda» har vore kjende for europearar sidan 1492 då Columbus førte dei inn i notata sine. Systematiske skildringar av neotropiske papegøyar var først tilgjengeleg i publikasjon av den tyske naturforskaren Georg Marcgraf i 1648, og av den engelske naturforskaren Mark Catesby i 1731 og 1743.

Om lag 15 artar og ei slekt, Mascarinus, har vorte utrydda dei siste hundreåra.[2] Ei anna slekt er utdøydd i naturen. Over ein tredel av dei eksisterande artane er klassifiserte som trua av IUCN. Nokre få av desse er i overhengande fare for utrydding med færre enn 500 individ i naturen eller i fangenskap: asurara, brilleara, blåstrupeara, puertoricoamazon, og olivenmaskepapegøye. Dei viktigaste årsakene til nedgang i papegøyebestandar er tap av habitat gjennom avskoging ved flathogst, brenning og flaum ved bygging av demningar, fangst for burfuglhandel og introduksjon av ikkje-stadeigne predatorar.

Ein ny art, kondorpapegøye, vart oppdaga så seint som i 2002.

Evolusjon, taksonomi og systematikk

endre

New World-papegøyane er monofyletiske, og har vore geografisk isolert i minst 30–55 millionar år ved molekylære dateringsmetodar. Sjølv om ganske få fossil av moderne papegøyar er kjende, er dei fleste av desse frå stammen Arini av araer og parakittar; dei eldste er frå 16 millionar år sidan. Dette er prov på at moderne slekter for det meste var ulike frå dei i pleistocen, for nokre millionar år sidan.

Taksonomi

endre

Neotropiske papegøyar omfattar minst to monofyletiske kladar, ein av primært langhala artar slik som araer, og den andre av primært korthala papegøyar inkludert amazonpapegøyar.[3]

Fylogeni

endre

Kladogram for dei neotropiske papegøyane:

Arinae


Touit – 8 parakittar



Nannopsittaca, Bolborhynchus, Psilopsiagon – 7 parakittar





Forpus – 9 dvergpapegøyar



Androglossini


Myiopsitta – 2 parakittar



Brotogeris – 8 parakittar





Pionopsitta – Brunøyrepapegøye




Triclaria – Blåbukpapegøye





Hapalopsittaca – 4 papegøyar



Pyrilia – 7 papegøyar





Amazona – Amazonpapegøyar (31 artar)




PionusPionus 8 papegøyar




Graydidascalus – Korthalepapegøye



Alipiopsitta - Solpapegøye









Arini


Deroptyus – Kragepapegøye



Pionites – 2 kvitbukpapegøyar





Rhynchopsitta – 2 parakittar




Pyrrhura – 24 parakittar





Cyanoliseus – Graveparakitt



Enicognathus – 2 parakittar





Anodorhynchus – 2(3) blå araer






Aratinga – 6 parakittar





Cyanopsitta – Brilleara




Orthopsittaca – Rustbukara




Primolius – 3 små araer



Ara – 8 araer








Eupsittula – 5 parakittar




Psittacara – 13 parakittar





Ognorhynchus – Guløyreparakitt



Leptosittaca – Gulduskparakitt





Thectocercus – Blåhovudparakitt




Guaruba – Gullparakitt



Diopsittaca – Dvergara
















Underfamilien Arinae inneheld 165 artar og er delt inn i 34 slekter. Inkludert ein art med ein siste mogleg observasjon i 2001 i Paraguay, asurara (Anodorhynchus glaucus). Kladogrammet er basert på ein fylogenetisk studie av Brian Smith og medarbeidarar som vart publiserte i 2023. I analysen vart slektene Nannopsittaca, Bolborhynchus og Psilopsiagon funne å ikkje vere monofyletiske.[4] Talet på artar i kvar slekt er henta frå IOC-lista.[5]

Utforming av kladogrammet er frå «Psittacidae» frå Wikipedia på engelsk, den 12. desember 2023.

Kjelder

endre
Referansar
  1. BirdLife International (2012). «Conuropsis carolinensis». IUCN Red List of Threatened Species 2012. Henta 16. desember 2023. 
  2. 2023 BirdLife International, Artsliste, IUCN raudlistekategori EX, utrydda Henta 16. desember 2023
  3. Miyaki, C. Y.; Matioli, S. R.; Burke, T.; Wajntal, A. (1998). «Parrot evolution and paleogeographical events: Mitochondrial DNA evidence» (PDF). Molecular Biology and Evolution 15 (5): 544–551. doi:10.1093/oxfordjournals.molbev.a025954. 
  4. Smith, B.T.; Merwin, J.; Provost, K.L.; Thom, G.; Brumfield, R.T.; Ferreira, M.; Mauck, W.M.I.; Moyle, R.G.; Wright, T.F.; Joseph, L. (2023). «Phylogenomic analysis of the parrots of the world distinguishes artifactual from biological sources of gene tree discordance». Systematic Biology 72 (1): 228–241. doi:10.1093/sysbio/syac055. 
  5. Gill, Frank; Donsker, David; Rasmussen, Pamela, red. (January 2023). «Hummingbirds». IOC World Bird List Version 13.1. International Ornithologists' Union. Henta 6. juli 2023. 

Bakgrunnsstoff

endre
  Commons har multimedium som gjeld: Arinae