Wikipedia

Made in Japan

musikkalbum av Deep Purple
Made in Japan
Konsertalbum av Deep Purple
Språk engelsk
Utgjeve 8. desember 1972 (Storbritannia)
April 1973 (USA)
Innspelt 15 og 16. august 1972
17. august 1972
Spelestad Festival Hall i Osaka
Nippon Budokan i Tokyo
Sjanger
Lengd 76:44
Selskap Purple
Produsent Deep Purple
Deep Purple-kronologi 
Machine Head
(1972) 		Made in Japan Who Do We Think We Are
(1973)


Made in Japan er eit dobbelt konsertalbum av det engelske rockebandet Deep Purple, spelt inn under den første turneen deira i Japan i august 1972. Det kom opphavleg ut i desember 1972, med ei amerikansk utgjeving i april 1973, og vart ein kommersiell og kritisk suksess.

Bandet var kjend for det sterke sceneshowet sitt, og hadde spelt inn fleire konsertar privat, eller sendt dei på radio, men var lite begeistra for å spela inn eit livealbum før det japanske plateselskapet deira bestemde seg for at det ville vera bra for publisiteten. Dei insisterte på å overvaka liveproduksjonen, mellom anna ved å bruka Martin Birch, som tidlegare hadde samarbeidd med bandet, som lydteknikar, og var ikkje spesielt interessert i at albumet vart gitt ut, sjølv etter innspelinga. Turneen vart ein suksess, med stor medieinteresse og positiv respons frå fansen.

Albumet vart ein umiddelbar kommersiell suksess, spesielt i USA, der det vart akkompagnert av topp fem-hiten «Smoke on the Water», og selde jamt og trutt utover 1970-talet. Eit tre-CD-sett med dei fleste av opptredenane på turneen vart gitt ut i 1993, medan ein ommastra utgåve av albumet med ein CD med ekstra spor vart gitt ut i 1998. I 2014 vart det annonsert ein luksusutgåve med ytterlegare bonusmateriale. Albumet fekk god mottaking av kritikarane og haustar framleis lovord. Ei lesaravstemming i Rolling Stone i 2012 rangerte Made in Japan som det sjette beste livealbumet gjennom tidene.

Bakgrunn og piratkopiar

endre

Deep Purple «Mark II» vart danna i juli 1969 då grunnleggjarane, gitaristen Ritchie Blackmore, organisten Jon Lord og trommeslagaren Ian Paice rekrutterte songaren Ian Gillan og bassisten Roger Glover for å utvikla seg frå sitt tidlegare pop- og psykedelisk rock-sound mot hardrock.[3] Dei byrja å turnera mykje, vart eit godt motteke liveband,[4] og hadde spelt inn fleire konsertar anten for å kringkasta på radio eller lytta til privat.[5] Dei hadde likevel forkasta ideen om å gi ut eit livealbum kommersielt, då dei meinte det ville vera umogleg å gjengi kvaliteten og opplevinga av sceneopptredenen deira på ein LP.

Derfor vart det etterspurnad etter bootleg-opptak av bandet. Den mest berykta av desse var ein LP med tittelen H Bomb,[5] spelt inn i Aachen 11. juli 1970,[6], noko som førte til ei etterfølgjande rettssak då Virgin Records-sjefen Richard Branson vart tiltalt for å ha selt plata.[7] Ein artikkel i Melody Maker som undersøkte bootleg-fenomenet hevda at H Bomb var den mest selde på den tida.[6] Denne suksessen, saman med album frå andre artistar som The Who sitt Live at Leeds og Rolling Stones sitt Get Yer Ya-Ya's Out, overtydde bandet om at eit offisielt livealbum ville bli ein kommersiell suksess.[8][9] På den tida sa Glover til magasinet Sounds at «det er så mange bootlegs av oss i omløp, at viss me gir ut vårt eige konsertalbum, vil det drepa marknaden deira.» [10]

Turné og plateinnspeling

endre

I 1972 hadde Deep Purple oppnådd stort kommersiell suksess i Japan, mellom anna med fleire hitsinglar, og det var derfor naturleg å dra på turné dit. Tre datoar vart booka; Festival Hall i Osaka den 11. og 12. mai, og Budokan i Tokyo den 16. august,[11] men desse vart seinare endra til høvesvis 15. og 16. august, og 17. august på grunn av ein tidlegare USA-turné som vart flytta.[12] Datoane vart utselt nesten omgåande, og den japanske delen av plateselskapet til bandet, Warner Bros. Records, ønskte derfor å spela inn turneen til eit livealbum som skulle givast ut i landet.[13] Bandet gjekk til slutt med på ideen, men insisterte på at viss det skulle givast ut, ville dei at det skulle gjerast ordentleg. Gillan hugsa: «Me sa at me måtte godkjenna utstyret, me ville bruka vår eigen lydteknikk, og me ville ha det siste ordet om banda vart gitt ut».[14] Bandet engasjerte produsenten Martin Birch, som hadde jobba med tidlegare studioalbum, til å spela inn konsertane på ein 8-sporsopptakar, slik at dei seinare kunne miksast.[9]

Setlista til bandet vart lagt om i byrjinga av året, straks etter innspelinga av albumet Machine Head, og albumet utgjorde ein stor del nytt materiale. Sjølv om settlista heldt fram med å vere den same det meste av året, og opna med «Highway Star» og avslutta med «Lazy» og «Space Truckin'», gjorde den musikalske dugleiken til bandet og struktur at det var nok improvisasjon i låtane til å halda ting friskt. Den opphavlege intensjonen var at sceneshowet skulle brukast i omtrent eitt år før det vart droppa,[10] men Gillan og Glover trekte seg begge frå bandet i juni 1973.[15] Då denne besetninga vart reformert i 1984, utgjorde settlista frå 1972 ein stor del av materialet som vart framført på konsert.[16]

 
Favorittkonserten deira på turneen var på Nippon Budokan 17. august 1972.

Bandet kom til Japan 9. august, ei veke før turneen starta, og vart møtt med gåver og blomstrar.[13] Birch var ikkje sikker på at innspelingskvaliteten ville bli tilfredsstillande,[9] sidan utstyret som vart levert av Warner Bros. ikkje hadde nokon balansekontroll og at storleiken på opptakaren ikkje verka stor nok ved første augekast til å gjera eit kommersielt kvalitetsopptak.[17] Bandet var uinteressert i resultatet og konsentrerte seg om å levera eit godt show. I ettertid har Lord notert at han følte at denne haldninga betydde at spontaniteten i opptredenane og samspelet mellom bandmedlemmene vart fanga opp på ein god måte.

Den andre konserten i Osaka vart rekna som den sterkaste av dei to, og denne konserten utgjorde då òg hovuddelen av den utgitte LP-en. Berre éin låt, «Smoke on the Water» frå konserten 15. august, vart brukt, og det kan rett og slett ha vore fordi det var den einaste konserten der Blackmore spelte opningsriffet til låten som på studioalbumet.[18]

Bandet rekna konserten i Tokyo 17. august som den beste på turneen. Glover hugsa at «tolv eller tretten tusen japanske ungdommar song med på 'Child in Time'» og meinte at det var eit høgdepunkt i karrieren, til liks med Gillan. På spelestaden var det ei rekkje livvakter framfor scena. Då Blackmore knuste gitaren sitt under avslutninga av «Space Truckin'» og kasta han ut blant publikum, klatra fleire av dei forbi fansen for å prøva å henta han. Blackmore vart irriterte, men resten av bandet syntest hendinga var morosam. Konserten vart ikkje like godt innspelt som Osaka-konsertane, sjølv om «The Mule» og «Lazy» vart vurderte til å vera av tilstrekkeleg kvalitet til å komma med på den endelege utgivinga.[18]

Det var ingen overdubbing på albumet.[19] Lord hevda ein gong i eit magasinintervju at ei linje frå «Strange Kind of Woman» måtte repeterast frå eit anna show etter at Gillan hadde snubla over mikrofonkabelen sin, men det vart ikkje funne noko direkte bevis for dette då fleirsporbanda vart undersøkte.[18] Ifølgje Lord var det totale budsjettet for innspelinga berre 3000 dollar.[9]

Utgiving

endre

Bandet rekna ikkje albumet som viktig, og berre Glover og Paice møtte opp for å miksa det. Ifølgje Birch har Gillan og Blackmore aldri høyrt det ferdige albumet.[20] Bandet ønskte ikkje at albumet skulle givast ut utanfor Japan og ville ha fulle rettar til banda, men det vart likevel gitt ut over heile verda.[21]

Albumet vart gitt ut i Storbritannia i desember 1972 med ein tilbodspris på £3,25, det same som ein typisk singel-LP frå den perioden.[10] Det nådde 16. plassen på hitlistene. Coveret var designa av Glover og hadde eit fargefoto av bandet på framsida og baksida, og svart-kvitt-bilete på innsida av omslaget.[22] Utgivinga i USA vart forseinka til april 1973 fordi Warner Bros. ønskte å gi ut Who Do We Think We Are først. Dei vart motiverte til å gi det ut på grunn av ein jamn straum av britiske importvarer som vart kjøpte,[23] og den vart ein umiddelbar kommersiell suksess og nådde sjetteplassen på hitlistene.[24] Warner Brothers gav òg ut «Smoke on the Water» som singel, der liveinnspelinga på Made in Japan vart kombinert med studioversjonen på Machine Head, og han nådde fjerdeplassen på Billboard-listene.[10] Eit opptak av «Black Night» frå Tokyokonserten, eit av ekstranummera som ikkje var med på albumet,[18] vart gitt ut som B-side til singelen «Woman from Tokyo» i Europa, og som eigen singel i Japan.[22]

Den japanske utgivinga fekk tittelen Live in Japan og hadde eit unikt omslagsdesign med eit overheadbilete av bandet, eit utval fotografiar frå ein konsert på Rainbow Theatre i London og eit innstikk med songtekstar og ei handskriven melding frå kvar bandmedlem.[25] Den første pressinga kom med eit 35 mm filmnegativ med bilete av bandet som kjøparane kunne framkalla til eigne kopiar.[22] I omslagsnotata vart det hevda at innspelinga berre inneheldt Tokyo-opptredenen, sjølv om han musikalsk sett var identisk med versjonen som vart gitt ut i resten av verda.[22] Phil Collen, som seinare skulle spela i Def Leppard, var blant publikum på Rainbow-konserten som er gjengitt på coveret.[26]

I Uruguay vart albumet gitt ut i 1974 som ein enkelt LP (med berre dei to første sidene) på Odeon Records. Albumet hadde eit forenkla omslagsdesign som var ulikt alle andre utgivingar, med ei stigande sol på coveret.[27]

Mottaking

endre
Meldingar
Karakter
KjeldeKarakter
AllMusic     [2]
Rolling Stone(positiv)[1]
Sputnikmusic     [28]

Bandet hadde blanda kjensler om albumet. Gillan var kritisk til si eiga framferd, men var likevel imponert over kvaliteten på innspelinga,[29] medan Lord lista det som sitt favoritt Deep Purple-album og sa: «Bandet var på høgda av sine krefter. Det albumet var sjølve symbolet på det me stod for på den tida.»[21] «Det er framleis truleg det beste live-albumet som nokosinne er laga», erklærte Paice, som meinte at konsertane var nokre av dei beste til gruppa. «Og det er å setja alt Led Zeppelin har gjort, alt Black Sabbath har gjort, Bad Company, Free... Som ein «tour de force» av innovasjon og nyskapning, med eit fantastisk spel og ein fantastisk lyd, er det ingenting som kjem i nærleiken.»[30]

Responsen frå kritikarane var positiv. Rolling Stone-skribenten Jon Tiven skreiv at «Made in Japan er det definitive metallmonsteret til Purple, ei gnistrande gjennomføring .... Deep Purple kan framleis gjera det skarpt på konsert».[1] I ei lesaravstemming i bladet i 2012 vart albumet kåra til det sjette beste livealbumet gjennom tidene, og bandet la til at dei har spelt «tallause konsertar sidan i tallause variantar, men dei har aldri høyrdest så perfekte ut.»[31]

Nyare meldingar har vore like positive. Allmusic-skribenten William Ruhlmann meinte at albumet var «ei definitiv handsaming av katalogen til bandet og det mest imponerande albumet deira».[2] Rockeforfattaren Daniel Bukszpan hevda at albumet er «allment anerkjent som eit av dei beste livealbuma gjennom tidene».[32] Goldmine sa at albumet «definerte Deep Purple samtidig som det omdefinerte konseptet livealbum.»[33] Deep Purple-forfattaren Dave Thompson skreiv at «statusen til det første (og beste) livealbumet til Deep Purple har knapt vorte mindre i det kvara hundreåret som har gått sidan utgivinga».[33]

Nyutgivingar

endre

Den originale LP-en var ein stabil seljar gjennom heile 1970-talet og vart verande i opplag.[22] Den første nyutgivinga på CD kom i 1988 og inneheldt heile dobbelt-LP-en på éin enkelt CD.[34]

8-sporsbanda frå dei tre konsertane vart omhyggjeleg lagra av Warner Bros. Japan for framtidig bruk. I samband med 21-årsjubileet til albumet i 1993 bestemde Deep Purple-forfattar og arkivar Simon Robinson seg for å forhøyra seg med managementet til bandet om kassettane kunne lokaliserast. Han oppdaga at heile konserten hadde vorte teken opp, inkludert alle ekstranummera. I juli remiksa Robinson og Darron Goodwin banda i Abbey Road Studios for ei utvida utgåve, som deretter vart mastra av Peter Mew i september.[35] For å finna eit kompromiss mellom å inkludera så mykje som mogleg av konsertane og setja ein realistisk pris som dei fleste fans ville akseptera, bestemde dei seg for å gi ut ein 3-CD-boks med tittelen Live in Japan. Denne inkluderte alle dei tre hovudkonsertane med unntak av to spor som allereie var tilgjengelege på originalalbumet. I staden vart det gitt ut to tidlegare upubliserte ekstranummer.[18]

Robinson sørgde deretter for ei nyutgiving av originalalbumet på CD i 1998, som òg vart ommastra av Mew. Denne versjonen inneheldt ein ekstra CD med tre spor som ikkje var med på 1993-utgivinga. Fargeskjemaet på coveret var snudd og viste gulltekst på svart bakgrunn. Den ommastra Made in Japan er ytterlegare redigert for å skapa ein samanhengande opptreden, noko som gjer ho kortare enn originalutgivinga.[36] Samtidig vart det gitt ut eit avgrensa opplag på 4000 dobbelt-LP-ar på lilla vinyl,[37] medan EMI i Spania la til studioversjonane av spora som utgjorde det opphavlege albumet på den andre CD-en.[37].

I 2014 kunngjorde Universal Music at albumet ville bli gitt ut på nytt i ei rekkje format i mai. Luksus-alternativet er eit sett med fire CD-ar eller 9 LP-ar som inneheld ein ny remiks av dei tre konsertane i sin heilskap, ein DVD med tidlegare usett videomateriale, ei innbunden bok og andre memorabilia. Den originale LP-en vart gjenutgitt i 180g vinyl i samsvar med den opphavlege utgivinga med den originale miksen frå 1972,[38] med lyden tilgjengeleg for digital nedlasting gjennom populære leverandørar.[39]

Coverversjon

endre

Den 13. januar 2006 spelte det progressive metal-bandet Dream Theater originalalbumet i sin heilskap på Kokusai Forum i Tokyo, og òg den 15. januar på NHK Hall i Osaka.[40] Begge framsyningane vart spelt inn og miksa av Glover. Den siste av dei to konsertane er gitt ut på plateselskapet til bandet YtseJam Records.[41][40]

Innhald

endre

Alle songane skrivne av Ritchie Blackmore, Ian Gillan, Roger Glover, Jon Lord og Ian Paice utanom der andre er nemnde.

Original vinylutgåve (2 LP)

endre
Side ein
Nr.TittelInnspelingsdato og stadLengd
1.«Highway Star»Osaka den 16. august6:52
2.«Child in Time»Osaka den 16. august12:25
Side to
Nr.Tittel...Lengd
3.«Smoke on the Water»Osaka den 15. august7:32
4.«The Mule»Tokyo den 17. august9:50
Side tre
Nr.Tittel...Lengd
5.«Strange Kind of Woman»Osaka den 16. august9:36
6.«Lazy»Tokyo den 17. august10:51
Side fire
Nr.Tittel...Lengd
7.«Space Truckin»Osaka den 16. august19:42

Enkel CD-utgåve

endre
Nr.TittelInnspelingsdato og stadLengd
1.«Highway Star»Osaka den 16. august6:45
2.«Child in Time»Osaka den 16. august12:19
3.«Smoke on the Water»Osaka den 15. august7:27
4.«The Mule»Tokyo den 17. august9:45
5.«Strange Kind of Woman»Osaka den 16. august9:26
6.«Lazy»Tokyo den 17. august10:59
7.«Space Truckin»Osaka den 16. august20:02

Live in Japan 3CD

endre

1993 Remix av Darron Godwin, assistert av Simon Robinson. Ommastring av Peter Mew.
Spora som alt kom ut på Made in Japan er merkte i utheva skrift.[35]

Plate 1
Good Morning

Spelt inn i Osaka 15. august 1972

Nr.TittelLengd
1.«Highway Star»7:37
2.«Child in Time»11:51
3.«The Mule»9:36
4.«Strange Kind of Woman»8:50
5.«Lazy»10:26
6.«Space Truckin»21:35
7.«Black Night» (ekstranummer)6:25
Total lengd:76:22
  • «Smoke on the Water» frå den 15. er ikkje inkludert her, men er tilgjengeleg på originalalbumet.
  • Ekstranummeret «Speed King» frå den 15. er ikkje inkludert her på CD1, men er tilgjengeleg på CD3.
Plate 2
Next week, we're turning professional

Innspelt i Osaka 16. august 1972

Nr.TittelLengd
1.«Highway Star»7:07
2.«Smoke on the Water»7:25
3.«Child in Time»12:30
4.«The Mule»10:22
5.«Strange Kind of Woman»10:35
6.«Lazy»10:21
7.«Space Truckin'»20:13
Total lengd:78:35
  • Dei to ekstranummera «Black Night» og «Lucille» frå den 16. er ikkje inkludert her, men «Black Night» er gitt ut på samleplater og «Lucille» er tilgjengeleg på 1998-utgåva av Made in Japan på CD 2.
Plate 3
Can we have everything louder than everything else?

Innspelt i Tokyo 17. august 1972

Nr.TittelLengd
1.«Highway Star»7:14
2.«Smoke on the Water»7:06
3.«Child in Time»11:32
4.«Strange Kind of Woman»11:26
5.«Lazy»11:16
6.«Space Truckin»19:19
7.«Speed King» (ekstranummer – spelt inn i Osaka den 15. august 1972)7:55
Total lengd:75:52
  • «The Mule» frå den 17. er ikkje inkludert her, men er tilgjengeleg på hovudalbumet
  • Dei to ekstranummera «Black Night» og «Speed King» frå den 17. er ikkje inkludert her, men er tilgjengelege på CD2 frå 1998.
  • «Speed King» på CD3 er frå det 15. albumet.

25-årsjubileumsutgåve (2CD)

endre
Plate ein
Made in Japan[42]
Nr.TittelLengd
1.«Highway Star»6:43
2.«Child in Time»12:17
3.«Smoke on the Water»7:36
4.«The Mule»9:28
5.«Strange Kind of Woman»9:52
6.«Lazy»10:27
7.«Space Truckin»19:54
Plate to
The Encores
Nr.TittelInnspelingsdato og stadLengd
1.«Black Night» (ei redigert utgåve som tidlegare var komen ut som B-side på singlar)Tokyo den 17. august6:18
2.«Speed King» (Ikkje tidlegare utgjeven)Tokyo den 17. august7:24
3.«Lucille» (Albert Collins, Richard Penniman; ikkje tidlegare utgjeven)Osaka den 16. august8:03

Plateboksutgåve frå 2014

endre

2014 Martin Pullan remix & remaster

Plate 1
«Good Morning» Osaka 15. august 1972
Nr.TittelLengd
1.«Highway Star»7:12
2.«Smoke On The Water»7:37
3.«Child In Time»11:38
4.«The Mule»10:11
5.«Strange Kind of Woman»8:27
6.«Lazy»10:01
7.«Space Truckin»22:27
Plate 2
«Next Week We're Turning Professional» Osaka 16. august 1972
Nr.TittelLengd
1.«Highway Star»7:28
2.«Smoke On The Water»7:28
3.«Child In Time»13:14
4.«The Mule»10:48
5.«Strange Kind of Woman»9:38
6.«Lazy»10:11
7.«Space Truckin»20:08
Plate 3
«Can We Have Everything Louder Than Everything Else?» Tokyo 17. august 1972
Nr.TittelLengd
1.«Highway Star»8:01
2.«Smoke On The Water»7:20
3.«Child In Time»11:29
4.«The Mule»10:25
5.«Strange Kind of Woman»11:03
6.«Lazy»10:59
7.«Space Truckin»19:38
Plate 4
«Good Night» Encores
Nr.TittelLengd
1.«Black Night (15. august)»6:58
2.«Speed King (15. august)»8:28
3.«Black Night (16. august)»6:58
4.«Lucille (16. august)»9:03
5.«Black Night (17. august)»8:01
6.«Speed King (17. august)»7:19
Plate 5
Made in Japan-dokumentar på DVD
Plate 6
Japanese 7" Promo
Nr.TittelLengd
1.«Smoke on the Water (Live, Edit)»4:34
2.«Smoke on the Water (Studio, Edit)»3:48

Dobbel-CD utgåve frå 2014

endre
Plate 1
2013 Kevin Shirley Remix
Nr.TittelLengd
1.«Highway Star»6:41
2.«Child in Time»12:33
3.«Smoke on the Water»7:18
4.«The Mule»9:28
5.«Strange Kind of Woman»9:52
6.«Lazy»10:24
7.«Space Truckin»19:49
Plate 2
The Encores: 2014 Martin Pullan Remix (frå plateboksen)
Nr.TittelLengd
1.«Black Night (15. august)»6:58
2.«Speed King (15. august)»8:28
3.«Black Night (16. august)»6:58
4.«Lucille (16. august)»9:03
5.«Black Night (17. august)»8:01
6.«Speed King (17. august)»7:19

Medverkande

endre
Deep Purple
Teknisk
  • Koordinering – Warner Pioneer
  • Lydteknikk – Martin Birch
  • Utstyr – Ian Hansford, Rob Cooksey, Colin Hart, Ron Quinton
  • Marshall-teknikar – K Flegg
  • Promoter – Universal Orient Promotions
  • Produsert av Deep Purple
  • Miksa av Roger Glover, Ian Paice
  • Design – Roger Glover
  • Fotografi – Fin Costello
  • Ommastra av Peter Mew

Salslister

endre

Vekeslister

endre
Liste (1972-1973) Plassering
Austerrikske album (Ö3 Austria)[43] 1
Canada Top Albums/CDs (RPM)[44] 5
Den danske albumlista[45] 8
Nederlandske album (MegaCharts)[46] 4
Finland (The Official Finnish Charts)[47] 4
Den franske albumlista (SNEP)[48] 3
Tyske album (Offizielle Top 100)[49] 1
Italienske album (Musica e Dischi)[50] 7
Den japanske albumlista (Oricon)[51] 14
Norske album (VG-lista)[52] 7
Britiske album (OCC)[53] 16
US Billboard 200[54] 6

Årslister

endre
Liste (1973) Plassering
Tyske album (Offizielle Top 100)[55] 2

Salstrofé og salstal

endre
Region Salstrofé Salstal
Austerrike (IFPI Austerrike)[56] Platina 50 000x
Frankrike (SNEP)[57] Gull 100 000*
Tyskland (BVMI)[58] Platina 500 000^
Italia (FIMI)[59]
25th Anniversary edition 		Platina 100 000*
Spania(PROMUSICAE)[60] Platina 100 000^
Sweden 25,000[61]
Storbritannia (BPI)[62] Gull 100 000^
USA (RIAA)[63] Platina 1 000 000^

*salstala er basert på sertifiseringa aleine
^salstala er basert på sertifiseringa aleine
xuspesifserte tal er baserte på sertifiseringa aleine

Utmerkingar

endre
Publikasjon Land Utmerking År Plassering
Kerrang! Storbritannia «100 Greatest Heavy Metal Albums of All Time»[64] 1989 75
New Musical Express Storbritannia «50 Best Live Albums»[65] 2011 13
Rolling Stone reader's poll U.S. «10 Best Live Albums»[31] 2012 6
Classic Rock U.S. «The 50 Greatest Live Albums Ever»[66] 2020 1

Kjelder

endre
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Tiven, John (24. mai 1973). «Deep Purple : Made in Japan». Rolling Stone. Arkivert frå originalen 1. mars 2014. Henta 28. februar 2014. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Ruhlmann, William. «Made in Japan – Deep Purple». Allmusic. Henta 15. april 2014. 
  3. ↑ Robinson 1991, s. 3.
  4. ↑ Robinson 1991, s. 2.
  5. ↑ 5,0 5,1 Robinson 1993, s. 6.
  6. ↑ 6,0 6,1 Thompson, Dave (12. juli 2011). «Hvordan stiller Deep Purple seg egentlig til bootlegs?». Goldmine. Arkivert frå originalen 24. mars 2014. Henta 10. juli 2023. 
  7. ↑ «International News Reports». Billboard: 66. 29. januar 1972. Henta 26. februar 2014. 
  8. ↑ Heylin 1994, s. 400.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Thompson 2004, s. 137.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Thompson 2004, s. 138.
  11. ↑ Robinson 1993, s. 3.
  12. ↑ Robinson 1993, s. 7.
  13. ↑ 13,0 13,1 Thompson 2004, s. 136.
  14. ↑ Robinson 1993, s. 8.
  15. ↑ Thompson 2004, s. 145.
  16. ↑ Robinson, Simon (1992). In Concert. In Concert. EMI. s. 4. CDEM 1434. 
  17. ↑ Robinson 1993, s. 2.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 Robinson 1993, s. 15.
  19. ↑ Bloom 2007, s. 161.
  20. ↑ Thompson 2004, s. 139.
  21. ↑ 21,0 21,1 «Jon Lord's Purple Reign». Modern Keyboard. January 1989. Arkivert frå originalen 27. september 2018. Henta 27. februar 2014. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 Robinson 1993, s. 14.
  23. ↑ Robinson 1993, s. 10.
  24. ↑ Dimery & Lydon 2011, s. 727.
  25. ↑ Robinson 1993, s. 14-15.
  26. ↑ «Made in Japan». Classic Rock Magazine. September 2012. Arkivert frå originalen 8. mars 2014. Henta 28. februar 2014. 
  27. ↑ Robinson 1993, s. 17.
  28. ↑ van der Lee, Matthijs. «Deep Purple : Made in Japan». Sputnik Music. Henta 28. februar 2014. 
  29. ↑ Robinson 1993, s. 8,10.
  30. ↑ «Konsertalbum». Classic Rock supplement: The Live Albums That Changed The World: 11. desember 2011. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «Readers' Poll: The 10 Best Live Albums of All Time». Rolling Stone. 21. november 2012. Arkivert frå originalen 27. november 2012. Henta 22. november 2012. 
  32. ↑ Bukszpan, Daniel (2003). The Encyclopedia of Heavy Metal. Barnes & Noble Publishing. s. 46. ISBN 978-0-7607-4218-1. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Thompson 2004, s. 294.
  34. ↑ «Made in Japan (1988 CD)». Allmusic. Arkivert frå originalen 13. april 2017. Henta 12. juni 2014. 
  35. ↑ 35,0 35,1 Robinson 1993, s. 19.
  36. ↑ «Made in Japan (1998 CD)». Allmusic. Arkivert frå originalen 25. mars 2013. Henta 28. februar 2014. 
  37. ↑ 37,0 37,1 «Made in Japan». Deep Purple Appreciation Society. Arkivert frå originalen 7. januar 2013. Henta 28. februar 2014. 
  38. ↑ «Deep Purple To Issue Deluxe Editions Of 'Made in Japan'». Classic Rock Magazine. 27. februar 2014. Arkivert frå originalen 8. mars 2014. Henta 28. februar 2014. 
  39. ↑ «Universal Announce Deep Purple 'Made in Japan' Live Album in Multiple Formats Out 19th May 2014». Contact Music. 27. februar 2014. Arkivert frå originalen 2. oktober 2014. Henta 28. februar 2014. 
  40. ↑ 40,0 40,1 «Dream Theater - Made in Japan». The Highway Star. Arkivert frå originalen 6. mars 2014. Henta 28. februar 2014. 
  41. ↑ «Dream Theater Official Bootleg: Made in Japan». Allmusic. Arkivert frå originalen 7. november 2021. Henta 28. februar 2014. 
  42. ↑ «Made in Japan – The Remastered Edition». Allmusic. Arkivert frå originalen 25. mars 2013. Henta 4. juni 2014. 
  43. ↑ "Deep Purple - Made in Japan" (På tysk). Austriancharts.at. Hung Medien. Henta 26. april 2018.
  44. ↑ "Top RPM Albums: Nummer 4885". RPM. Library and Archives Canada.
  45. ↑ «Danskehitlister.dk». Arkivert frå originalen 9. april 2016. Henta 29. mars 2016. 
  46. ↑ "Deep Purple – Made in Japan". Dutchcharts.nl. Hung Medien. Henta 26. april 2018.
  47. ↑ Pennanen, Timo (2006). Sisältää hitin – levyt ja esittäjät Suomen musiikkilistoilla vuodesta 1972 (på finsk) (1st utg.). Helsinki: Kustannusosakeyhtiö Otava. s. 166. ISBN 978-951-1-21053-5. 
  48. ↑ «Le Détail des Albums de chaque Artiste – D». Infodisc.fr (på fransk). Arkivert frå originalen 22. oktober 2014. Henta 9. juni 2012.  Select Deep Purple from the menu, then press OK.
  49. ↑ "Offiziellecharts.de – Deep Purple – Made in Japan" (På tysk). GfK Entertainment Charts. Henta 9. juli 2023.
  50. ↑ «Classifiche». Musica e Dischi (på italiensk). Henta 27. mai 2022.  Set «Tipo» on «Album». Then, in the «Artista» field, search «Deep Purple».
  51. ↑ Oricon Album Chart Book: Complete Edition 1970–2005 (på japansk). Roppongi, Tokyo: Oricon Entertainment. 2006. ISBN 4-87131-077-9. 
  52. ↑ "Deep Purple – Made in Japan". Norwegiancharts.com. Hung Medien. Henta 8. juli 2023.
  53. ↑ "Deep Purple | Artist | Official Charts". Den britiske albumlista. The Official Charts Company. Henta 8. juli 2023.
  54. ↑ "Deep Purple Album & Song Chart History" Billboard 200 for Deep Purple. Prometheus Global Media. Henta 8. juli 2023.
  55. ↑ «Top 100 Album-Jahrescharts» (på tysk). GfK Entertainment Charts. 1973. Arkivert frå originalen 23. mai 2021. Henta 2. april 2022. 
  56. ↑ «Austrian album salstrofé – Deep Purple – Made in Japan» (på tysk). IFPI Austerrike.  Enter Deep Purple in the field Interpret. Enter Made in Japan in the field Titel. Select album in the field Format. Click Suchen
  57. ↑ «French album salstrofé – Deep Purple – Made in Japan» (på fransk). Syndicat National de l'Édition Phonographique. 
  58. ↑ «Gold-/Platin-Datenbank (Deep Purple; 'Made in Japan')» (på tysk). Bundesverband Musikindustrie. 
  59. ↑ «Italian album salstrofé – Deep Purple – Made in Japan» (på italiensk). Federation of the Italian Music Industry.  Select Album e Compilation in the field Scegli la sezione. Select Week -- and Year ----. Enter Deep Purple in the field Artista. Click Avvia la ricerca
  60. ↑ Fernando Salaverri (September 2005). Sólo éxitos: año a año, 1959–2002 (1st utg.). Spain: Fundación Autor-SGAE. s. 961. ISBN 84-8048-639-2. 
  61. ↑ «From Music Capitals of the World - Stockholm» (PDF). Billboard: 36. 29. desember 1973. ISSN 0006-2510. Henta 16. april 2022. 
  62. ↑ «British album salstrofé – Deep Purple – Made in Japan». British Phonographic Industry.  Enter Made in Japan in the field Search. Select Title in the field Search by. Select album in the field By Format. Click Go
  63. ↑ «American album salstrofé – Deep Purple – Made in Japan». Recording Industry Association of America.  If necessary, click Advanced, then click Format, then select Album, then click SEARCH
  64. ↑ «Kerrang – 100 Greatest Heavy Metal Albums of All Time – January 1989». Kerrang. Arkivert frå originalen 28. juni 2012. Henta 10. februar 2009. 
  65. ↑ «New Musical Express – 50 Best Live Albums – March 2011». New Musical Express. Arkivert frå originalen 31. mars 2018. Henta 10. februar 2009. 
  66. ↑ «The 50 Greatest Live Albums Ever». Classic Rock. 25. juni 2021. Henta 29. juli 2022. 
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Made_in_Japan&oldid=3496255»