High Voltage (1975)
| High Voltage Studioalbum av AC/DC | ||
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | 17. februar 1975 | |
| Innspelt | November 1974 | |
| Studio | Albert (Sydney) | |
| Sjanger | ||
| Lengd | 39:51 | |
| Selskap | Albert | |
| Produsent | ||
| AC/DC-kronologi | ||
|---|---|---|
| High Voltage | T.N.T. (1975)
| |
| Singlar frå High Voltage | ||
|
||
High Voltage er debutalbumet til det australske hardrockbandet AC/DC, og det kom berre ut i Australia, den 17. februar 1975. Den første internasjonal utgåva i 1976 vart òg heitande High Voltage, sjølv om innhaldet var radikalt forskjellig.
Bakgrunn endre
I november 1973 danna gitaristane Malcolm Young og Angus Young AC/DC og rekrutterte bassisten Larry Van Kriedt, vokalisten Dave Evans og Colin Burgess, tidlegare Masters Apprentices-trommis.[1] Snart bestemde Young-brørne seg for at Evans ikkje var ein passande frontfigur for gruppa; dei meinte han var meir ein glamrockar som Gary Glitter. Bandet hadde berre spelt inn ein singel med Evans, «Can I Sit Next To You Girl», med «Rockin' in the Parlour» som B-sida. I september 1974 erstatta Ronald Belford «Bon» Scott, ein erfaren vokalist og ven av produsenten George Young, Dave Evans,[2] etter at venen Vince Lovegrove tilrådde han.[3] Tilsetninga av Scott omdefinerte bandet; til liks med Young-brørne var Scott fødd i Skottland før han emigrerte til Australia i barndommen, og elska rock and roll, spesielt Little Richard. Scott hadde spelt i The Valentines, The Spektors og Fraternity. I eit intervju med Sylvie Simmons i magasinet Mojo i 2010 mintest Angus Young at Scott «forma karakteren til AC/DC ... Alt vart meir jordnært og rett fram. Det var då me vart til eit band.»
Innspeling endre
Albumet vart produsert av Vanda & Young i Albert Studios i Sydney i Australia. George Young var storebroren til Angus og Malcolm, og speler òg bassgitar på ei rekkje av låtane på albumet. Harry Vanda var ein bandkamerat av George i The Easybeats, og dei to var dei viktigaste låtskrivarane av dei seinare hittane til bandet, inkludert deira internasjonale hit «Friday on My Mind». Då George Young høyrde kva dei yngre søskena hans dreiv med, vart han ganske imponert, og sa til VH1 i Behind the Music i 2000: «Plutseleg var småbrørne framleis småbrørne ... men herregud, dei visste korleis dei skulle spela. Det var ikkje noko 'har dei det eller har dei det ikkje?'. Det var openbert at dei hadde noko.» AC/DC var framleis i ferd med å utvikla sitt sound då High Voltage vart spelt inn i november 1974 og songar Bon Scott og Young-brørne vart akkompagnert av ein annan rytmeseksjon enn kombinasjonen Mark Evans/Phil Rudd på dei tre neste studioinnspelingane. Rob Bailey og Peter Clack var høvesvis bassisten og trommeslagar i bandet på den tida. Sjølv om Murray Engleheart skriv i boka si AC/DC: Maximum Rock N Roll at bassoppgåvene vart delte mellom Malcolm og storebror George, som òg spelte live med bandet ein sjeldan gong, og dessutan Bailey, har Tony Currenti avslørt at han for det meste spelte saman med Bailey og at George spelte bass på «Stick Around», «Love Song» og låten «High Voltage». Clack spelte trommer på «Baby, Please Don't Go», og resten av spora vart spelt inn av Currenti.[4][5] AC/DC-biograf Jesse Fink beklagar at Currenti ikkje er blitt meir anerkjend for dette, og noterer at namnet hans «ikkje dukkar opp nokon stad på dei australske eller internasjonale utgivingane av High Voltage, TNT, 74 Jailbreak, Backtrack eller andre utgivingar der spelinga hans kan eller ikkje kan ha dukka opp. »[6] Malcolm og Angus bytte sologitar på «Soul Stripper» og «Show Business», og Malcolm spelte solo på «Little Lover».»[7] I boka Highway to Hell: The Life and Times of AC/DC Legend Bon Scott siterer forfattaren Clinton Walker Angus Young: «Det vart faktisk spelt inn på ti dagar mellom konsertane, me jobba gjennom natta etter at me gjekk av scena og deretter gjennom dagen. Eg går ut frå at det var gøy på den tida, men det var ikkje noko gjennomtenkt.»
Komposisjon endre
Sjølv om låtane på High Voltage viser ein glamrock-innverknad som bandet snart skulle forkasta til fordel for ein meir riffbasert hardrocksound, er grunnlaget for låtskrivarstrukturane til bandet tydeleg. Som Angus sa til Benjamin Smith frå VH1 i 2014: «Eg synest 60-talet var ei flott tid for musikk, spesielt for rock and roll. Det var æraen til Beatles, The Rolling Stones og seinare The Who og Led Zeppelin. Men på eit tidspunkt på 70-talet vart det på ein måte ... mildt. Då Malcolm sette saman bandet, var det openbert kva som mangla på den tida: eit anna stort rockeband. Så det var i utgangspunktet ein reaksjon på det, fordi musikken på det tidspunktet nettopp hadde gått inn i den mjuke, melodiske perioden, og det såg ut til å vera over heile verda. For oss var det eit ganske enkelt val, spesielt fordi Malcolm og eg – me er to gitaristar – så frå starten av skulle det vera eit gitarband.» Seks av dei åtte songane vart skrivne av Young-brørne og Scott, med «Soul Stripper» kreditert til Young-brørne åleine. «Soul Stripper» utvikla seg frå ein uinnspelt song kalla «Sunset Strip», òg skrive av Malcolm og Dave Evans. «Soul Stripper» liknar i tema og struktur på «Squealer», ein song som vart inkludert på Dirty Deeds Done Dirt Cheap i 1976. «Baby, Please Don't Go» er ein coverversjon av ein Big Joe Williams-song og vart valt som den første singelen frå plata, noko som førte til den tredje framferda på det australske musikkprogrammet Countdown. Framferda til bandet inkluderte den no legendariske liveopptredenen av «Baby, Please Don't Go» med Scott utkledd som ei blond skulejente.[8] «Love Song» utvikla seg frå ein uinnspelt song kalla «Fell In Love», òg skrive av Malcolm og Dave Evans. Denne tidlegare versjonen av songen hadde ein annan tekst, og den ferdige teksten som høyrest på albumet vart lagt til av Scott. I 1994 spekulerte Bon Scott-biografen Clinton Walker i at den ukarakteristisk sentimentale teksten på «Love Song» truleg var ein rest frå det tidlegare bandet til Scott, Fraternity. «Love Song» vart gitt ut som den første singelen frå albumet (under tittelen «Love Song (Oh Jene)») med B-sida «Baby, Please Don't Go», men radioen føretrekte B-sida. «She's Got Balls» (om ekskona til Scott, Irene) var den første songen som Scott og Young-brørne sette saman, medan «Little Lover» hadde vore ein song Malcolm Young hadde pusla med sidan han var rundt 14 år og hadde opphavleg tittelen «Front Row Fantasies» (Scott, som skreiv songen om Angus, nemner glamrockstjerna Gary Glitter ved namn i songen).[7]
Utgivingar endre
High Voltage vart opphavleg gitt ut på Albert Productions berre i Australia, og har aldri vorte gjeve ut på ny av eit anna plateselskap i dette formatet. Den internasjonale versjonen av High Voltage, som vart gitt ut på Atlantic Records i 1976, har eit anna cover og sporliste, og berre «She's Got Balls» og «Little Lover» er gitt ut i utlandet. «Baby Please Don't Go», «Soul Stripper», «You Ain't Got a Hold on Me» og «Show Business» vart seinare gitt ut på '74 Jailbreak i 1984. «Stick Around» (om Scotts manglande evne til å halda på ein kjærast meir enn éi natt) og «Love Song» vart gitt ut på Backtrack i 2009. Tittelen og plateomslaget var eit forslag frå Chris Gilbey frå Albert Productions.[7] I Scott-biografien Highway to Hell frå 1994 forklarer Gilbey at han kom opp med konseptet om «ein transformatorstasjon med ein hund som pissar mot han. Det er så tamt no, men på den tida syntest me det var ganske revolusjonerande.»
Dei fleste av dei originale LP- og kassettutgivingane inneheld ein feil i skrivekredittane for «Baby, Please Don't Go» med kreditering til Broonzy (Big Bill Broonzy). Broonzy spelte inn ein versjon av songen i 1952, men det var faktisk «Big» Joe Williams som skreiv songen i 1935. Feilen vart korrigert på alle CD-utgivingar.
Mottaking endre
AllMusic reknar denne versjonen av AC/DC som «eit veldig ungt band som framleis var i ferd med å finna seg sjølv på den tida, og den prosessen med sjølvoppdaging er det som gjer originalversjonen av High Voltage både den mest inkonsekvente og unike av alle Bon Scott-albuma.»[9]
Innhald endre
Alle songar er skrivne av Angus Young, Malcolm Young og Bon Scott, utanom der andre er nemnde.
| Nr. | Tittel | Lengd |
|---|---|---|
| 1. | «Baby, Please Don't Go» (Big Joe Williams) | 4:50 |
| 2. | «She's Got Balls» | 4:52 |
| 3. | «Little Lover» | 5:40 |
| 4. | «Stick Around» | 4:39 |
| Nr. | Tittel | Lengd |
|---|---|---|
| 1. | «Soul Stripper» (A. Young, M. Young) | 6:25 |
| 2. | «You Ain't Got a Hold on Me» | 3:31 |
| 3. | «Love Song (Oh Jene)» | 5:14 |
| 4. | «Show Business» | 4:46 |
Merknader «Baby Please Don't Go», «Soul Stripper», «You Ain't Got a Hold on Me» og «Show Business» vart seinare inkludert på den internasjonale utgåva av '74 Jailbreak. «She's Got Balls» og «Little Lover» vart seinare inkludert på den internasjonale versjonen av High Voltage. «Stick Around» og «Love Song» vart aldri offisielt gitt ut internasjonalt i albumform. Dei vart til slutt inkludert i 2009-boksen Backtrack.
Medverkande endre
AC/DC
- Bon Scott – solovokal
- Angus Young – sologitar, rytmegitar
- Malcolm Young – rytmegitar, korvokal, sologitar (3, 5–6, 8)[7]
- Rob Bailey – bassgitar (1–3, 5–6, 8)[4]
- Peter Clack – trommer (1)[5]
Studiomusikarar
- George Young – produsent, bassgitar (4, 7)[4] korvokal
- Tony Currenti – trommer (2–8)[4][5]
Produsent
- Harry Vanda – produsent, korvokal
- Richard Ford – plateomslag
Salslister endre
| Liste (1975) | Plassering |
|---|---|
| Australske album (Kent Music Report)[10] | 14 |
Salstrofé endre
| Region | Salstrofé | Salstal |
|---|---|---|
| Australia (ARIA)[11] | 5× Platina | 350 000^ |
|
^salstala er basert på sertifiseringa aleine | ||
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «High Voltage (1975 album)» frå Wikipedia på engelsk, den 19. mai 2023.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ «Rock Snaps». Australske Broadcasting Corporation. Henta 2. august 2008.
- ↑ Saulnier, Jason (3. januar 2013). ca/interviews/dave-evans-interview-acdc/ «Dave Evans Interview» Check
|url=value (hjelp). Music Legends. Henta 5. mai 2013. - ↑ Wall, Mick (2012). AC/DC: Hell Aint a Bad Place to Be. London: Orion Publishing group. ISBN 9781409115359.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Dicecco, Andrew (16. desember 2021). «An Interview with Tony Currenti & Peter Clack of ACϟDC». VWMusic. Henta 15. oktober 2022.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Fink, Jesse (1. november 2013). The Youngs: The Brothers Who Built AC/DC. Ebury Australia. ISBN 9781742759791.
- ↑ Fink 2013, s. 87.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Engleheart, Murray & Arnaud Durieux (2006). AC/DC: Maximum Rock N Roll. s. 92–93. ISBN 0-7322-8383-3.
- ↑ . «Spesialer : Countdown». AC/DC-Bootlegs. Henta 25. april 2017.
- ↑ Rivadavia, Eduardo. «AC/DC - High Voltage (Australia) review». AllMusic. Henta 19. mai 2023.
- ↑ Kent, David (1993). Australske Chart Book 1970–1992 (illustrated utg.). St Ives, N.S.W.: Australske Chart Book. ISBN 0-646-11917-6.
- ↑ «ARIA Charts – Accreditations – 2013 Albums». Australian Recording Industry Association.