Wikipedia

Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band

album av The Beatles
(Omdirigert frå Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band)
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band
Studioalbum av The Beatles
Språk engelsk
Utgjeve 26. mai 1967
Innspelt 24. november 1966–21. april 1967, EMI Studios og Regent Sound Studio, London
Sjanger
Lengd 39:52
Selskap Parlophone (UK)
Capitol (US)
Produsent George Martin
The Beatles-kronologi 
«Revolver»
(1966) 		Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band «Magical Mystery Tour»
(1967)


Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band er eit album av The Beatles som kom ut 1. juni 1967. Det vart spelt inn mellom 6. desember 1966 og 1. april 1967. Sgt. Pepper, som det ofte vert forkorta til, vert ofte rekna som Beatles sitt magnum opus,[11][12] og av mange store kritikarar og publikasjonar rekna som eit av dei viktigaste musikkalbuma gjennom tidene, til dømes av musikkmagasinet Rolling Stone, som erklærte albumet som det største gjennom tidene i 2003.[13]

Meldingar
Karakter
KjeldeKarakter
AllMusic5/5 stars[1]
The A.V. ClubB+[2]
The Daily Telegraph5/5 stars[3]
Encyclopedia of Popular Music5/5 stars[4]
MusicHound Rock5/5[5]
Paste89/100[6]
Pitchfork10/10[7]
The Rolling Stone Album Guide5/5 stars[8]
Sputnikmusic5/5[9]
The Village Voice(A)[10]

Albumet er eit av dei mestseljande i Noreg gjennom tidene og har vore inne på VG-lista i 43 veker, heile 22 veker samanhengande på førsteplassen.[14] Siste gong det var inne på lista var i 2004.

Historikk

endre

Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band vart spelt inn på eit tidspunkt då den første Beatles-feberen var i ferd med å minke. Teikn i tida viste at det mest nyskapande innan rocken ikkje lenger kom frå Storbritannia, men frå USA, og særleg frå den amerikanske vestkysten. Her hadde fleire band starta å eksperimentere med ei anna instrumentering enn den vanlege, og tekstane handla om meir enn kjærleik og sakn. Mange av dei nye banda tok fantasifulle namn som Jefferson Airplane og Grateful Dead. Personar som Bob Dylan, Frank Zappa, Phil Spector og Brian Wilson var i gang med å omdefinere kva som var mogeleg innanfor rocken, både med omsyn til tekstar, instrumentering og innspelingsteknikkar.

Beatles-medlemmene innsåg at den frenetiske turneverksemda var i ferd med å tappe dei for skaparkraft, og dei avgjorde derfor å gje seg med turneringa og gå i studio. Som den største popsuksessen til EMI nokon gong hadde dei no uavkorta tilgang på tid og ressursar i Abbey Road Studios. I månadane før innspelinga starta hadde bandmedlemmene late seg inspirere av andre typar musikk enn tidlegare, og hadde vorte kjende med instrument som hammondorgel, elektrisk piano, stryke- og blåseinstrument og ei lang rekkje eksotiske instrument, som sitar.

Paul McCartney har sjølv nemnt The Beach Boys sitt Pet Sounds og Frank Zappa sitt Freak Out! som viktige inspirasjonskjelder for Sgt. Pepper. McCartney var i Los Angeles i 1966, der han møtte Brian Wilson og høyrde songar som Wilson hadde tenkt å bruke på det planlagde albumet, SMiLE.

Oppfølgjaren Magical Mystery Tour inneheld songar som er mykje i same stil som på på Sgt. Pepper. Men etter to år i spissen for den psykedeliske rocken vende The Beatles i 1968 tilbake til eit meir konvensjonelt repertoar.

Konseptalbum

endre

Den opphavlege ideen var at The Beatles skulle framstå som eit ukjent «Lonely Hearts Club Band» som gjennomførte ein kabaretaktig konsert i ein park. Ideen kom til syne i plateomslaget og i tittellåten som startar side ein og kjem i reprise mot slutten av side to; dessutan finn ein ein introduksjonen av bandmedlemmet «Billy Shears» (Ringo Starr) før songen «A Little Help from my Friends». Songane er likevel stort sett frittståande, men Sgt. Pepper har stundom vorte rekna som det første konseptalbumet i rockehistoria.

Tekniske nyvinningar

endre

The Beatles hadde òg teke i bruk tekniske nyvinningar som wah-wah-pedal og fuzzboks. I tillegg kom bandmedlemmene sine eigne kreative idear, som å føre vokal og instrument gjennom ein lesliehøgtalar. Paul McCartney oppdaga at han kunne oppnå betre presisjon, styrke og lyd ved å plugge bassen direkte til ein forsterkar i staden for å gå vegen om ein mikrofon, slik det var vanleg.

På den tida opptaka starta var dei første åttespors bandopptakerane på marknaden i USA, men hadde enno ikkje nådd Storbritannia. The Beatles gjorde sine opptak på firespors utstyr, men på den måten at firespors opptak på éin opptakar vart miksa og spelt inn på eitt spor på ein annan. Slik kunne teknikarane i Abbey Road i røynda arbeide med 16 spor – men då med ein andregenerasjons mastertape. Den støyen som kom av dette løyste teknikarane ved å vere dei første som tok i bruk Dolby støyreduksjonssystem. Sgt. Pepper vart derfor kjend for klår, presis og støyfri lyd, og står som ein milepåle i lydinnspelingshistoria.

Produsent og teknikarar tok òg i bruk lydbandteknikken på nye og innovative måtar. På nokre spor vert ein Mellotron nytta, og effektar som phaser, flanger og ekko er hyppig brukt. Særleg verknadsfull er den spesielle doublereffekten som er nytta på vokalsporet, og som får det til å høyrast ut som vokalisten syng duett med seg sjølv. Denne teknikken vart utvikla spesielt for The Beatles av lydteknikaren Ken Townshend i EMI i 1965, og fekk namnet automatic double tracking (ADT). Tidlegare kunne ein berre få dobbel vokalstemme ved å gjere to separate opptak - no kunne det gjerast automatisk på eitt opptak. Etter Sgt. Pepper vart ADT standard innspelingsteknikk i pop og rock.

Viktig var også den såkalla varispeeding, det vil seie opptak med forskjellig hastigheit på dei ulike spora på bandet. The Beatles brukte denne teknikken mykje på vokalen på Sgt. Pepper, og snart blei oppspeeda vokal (tweaking) ein vanleg teknikk i popmusikkproduksjon.

Ei anna nyheit var det at sluttrilla (run-out groove) var fylt med lyd. Den kakofonien som er lagt på sluttrilla kom fram ved at alle fire brølte morosame lydar inn i ein mikrofon. Deretter blei lydbandet klipt i bitar, limt saman og spelt baklengs. Tilfeldig samanklipping av bandbitar og baklengs avspeling blir også brukt på andre spor på plata. I pausen mellom siste låt og sluttrilla er lagt inn den 15 kHz høge tonen av ei hundefløyte - foreslått av John Lennon «i den hensikta å irritere hunden din».

Omslag

endre

Oppdraget med å lage omslaget fekk kunstnaren Peter Blake. Omslaget skulle i tråd med konseptet for plata framstille dei fire som medlemmer av eit band som heldt konsert i ein park. Kvar av dei laga ei liste over levande og avdøde personar som dei ville ha med på bilete. Fotografi av desse vart forstørra opp i full storleik på papplater og stilt opp som bakgrunn. Voksfigurane av The Beatles vart lånt frå Madame Tussaud og stilt opp ved sidan av. Blomane vart levert levert av ein blomsterforretning, medan dei påståtte marihuanaplantene ikkje er marihuana. Midt i bilete stilte The Beatles opp i sirkusaktige uniformer og nyanlagt bart.

Omslaget er særs påkosta, med utbrett og innlagte utklippsbilete. På innsida av omslaget var det eit eige design ved Seemon Posthuma og Marijke Kooger. For første gong i rockehistoria var tekstene trykt på omslaget. Produsent for omslaget var kunsthandlaren Robert Fraser.

På baksida kan ein sjå at Paul er den einaste med ryggen til kameraet, dette vert av enkelte sett på som eit spor på konspirasjonsteorien som seier han er død.

Anna materiale

endre

Ei stund var meininga at Sgt. Pepper skulle verte eit dobbeltalbum, og det vart spelt inn songar i studio som ikkje fekk plass på den eine plata det enda opp med. Nokre av desse innspelingane kom seinare på Magical Mystery Tour, og tre andre («Only A Northern Song», «Hey Bulldog» og «It’s All Too Much») vart først publisert i animasjonsfilmen Yellow Submarine i 1968.

To andre songar som var spelt inn på same tid - «Strawberry Fields Forever» og «Penny Lane» - kom heller ikkje med på plata fordi EMI meinte det gjekk for lang tid mellom utgjevingane og derfor pressa George Martin til å gje ut desse som singel alt i februar 1967. I trå med tradisjonen til Beatles hamna ikkje singlane på studioalbuma.

Ulike versjonar

endre

Sgt. Pepper er opphavleg miksa og gjeve ut i mono. Samstundes vart det òg laga ein stereoversjon, og det er denne som oftast er nytta ved seinare nyopplag.

Dei to utgåvene er ulike på fleire songar. Til dømes går monoversjonen av «She’s Leaving Home» raskare og i ein høgare toneart. Den opphavlege «Lucy in the Sky with Diamonds» går seinare og har meir klang.

Innhald

endre

Alle songar er skrivne av Lennon/McCartney, bortsett frå der andre er nemnd.

Side ein
Nr.TittelLengd
1.«Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band»2:02
2.«With a Little Help from My Friends»2:44
3.«Lucy in the Sky with Diamonds»3:28
4.«Getting Better»2:47
5.«Fixing a Hole»2:36
6.«She’s Leaving Home»3:35
7.«Being for the Benefit of Mr. Kite!»2:37
Side to
Nr.TittelLengd
8.«Within You Without You» (George Harrison)2:09
9.«When I’m Sixty-Four»2:37
10.«Lovely Rita»2:42
11.«Good Morning Good Morning»2:41
12.«Sgt. Peppers Lonley Hearts Club Band (Reprise)»1:18
13.«A Day in the Life»5:33

Medverkande

endre

I følgje Mark Lewisohn og Ian MacDonald:[15]

The Beatles

  • John Lennon – solo-, harmoni- og korvokal; rytme- og sologitar, akustisk gitar; Hammondorgel og den siste E-akkorden på pianoet, bandsløyfer, lydeffektar og kam, klapping, tamburin og maracas
  • Paul McCartney – solo-, harmoni- og korvokal; bass- og sologitar; elektrisk og akustisk piano, Lowrey og Hammondorgel; klapping; vokaliseringar, bandsløyfer, lydeffektar, og kam
  • George Harrison – harmoni- og korvokal; solo- og rytmegitar, akustisk gitar; sitar; tamboura; munnspel og kazoo; klapping og maracas; solovokal på «Within You Without You»
  • Ringo Starr – trommer, conga, tamburin, maracas, klapping og røyrbjeller; solovokal på «With a Little Help from My Friends»; munnspel; siste E-akkorden på piano

Andre musikarar og produksjon

  • Sounds Incorporated – saksofonsekstett på «Good Morning, Good Morning»[16]
  • Neil Aspinall – tamboura og munnspel[17]
  • Geoff Emerick – lydteknikar; bandsløyfer og lydeffektar[18]
  • Mal Evans – teljing, munnspel, alarmklokke og den siste E-akkorden på piano[19]
  • George Martin – produsent og lydmiksing; bandsløyfer og lydeffektar; cembalo på «Fixing a Hole», harmonium, Lowrey-orgel og klokkespel på «Being for the Benefit of Mr. Kite!», Hammondorgel på «With a Little Help from My Friends» og piano på «Getting Better» og pianosoloen på «Lovely Rita»; den siste harmonium-akkorden.[20]
  • Studiomusikarar – fire valthorn på «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band»: Neill Sanders, James W. Buck, John Burden, Tony Randall,[21] arrangert og dirigert av Martin og McCartney; strykeseksjon og harpe på «She's Leaving Home», arrangert av Mike Leander og dirigert av Martin; tabla, dilrubas, tamboura og swarmandal på «Within You Without You», spelt av medlemmar av Asian Music Circle, med åtte fiolinar og fire celloar arrangerte og dirigert av Harrison og Martin; klarinetttrio på «When I'm Sixty-Four»: Robert Burns, Henry MacKenzie, Frank Reidy, arrangert og dirigert av Martin og McCartney; saksofonar på «Good Morning, Good Morning», arrangert og dirigert av Martin og Lennon; og eit førti mann stort orkester, inkludert strykarar, blåsarar og perkusjon på «A Day in the Life», arrangert av Martin, Lennon og McCartney og dirigert av Martin og McCartney.[22]

Salslister

endre

Sgt. Pepper låg på Billboard 200-lista i USA i 175 usamanhengande veker fram til 1987.[23]

Vekeslister

endre

Originalutgåve
Liste Plassering
Australske Kent Music Report[24] 1
Kanadiske RPM Top LPs[25] 1
Noreg VG-lista[26] 1
Svenske Kvällstoppen[27] 1
UK Albums Chart[28][29] 1
US Billboard Top LPs[30] 1
West German Media Control Albums Chart[31] 1
1987-utgåva
Liste Plassering
Den nederlandske albumlista[32] 2
Den japanske albumlista[33] 3
UK Albums Chart[34] 3
2009-utgåva
Liste Plassering
Australske albumlista[35] 16
Belgiske albumlista (Vallonia)[36] 22
Den brasilske albumlista[37] 20
Den danske albumlista[38] 20
Den finske albumlista[39] 9
Den italienske albumlista[40] 9
Den japanske albumlista[41] 20
Den newzealandske albumlista[42] 12
VG-lista[43] 31
Den portugisiske albumlsita[44] 4
Den spanske albumlista[45] 22
Den svenske albumlista[46] 8
UK Albums Chart[47] 5

2017-utgåva
Liste Plassering
Australske album (ARIA)[48] 5
Austerrikske album (Ö3 Austria)[49] 3
Belgiske album (Ultratop Flandern)[50] 2
Belgiske album (Ultratop Vallonia)[51] 1
Kanadiske album (Billboard)[52] 7
Tsjekkiske album (CNS IFPI)[53] 6
Danske album (Hitlisten)[54] 3
Nederlandske album (MegaCharts)[55] 2
Finske album (Suomen virallinen lista)[56] 23
Tyske album (Offizielle Top 100)[57] 5
Irske album (IRMA)[58] 2
Italienske album (FIMI)[59] 6
Japanske album (Oricon)[60] 5
Mexicanske album (AMPROFON)[61] 18
New Zealand Albums (RMNZ)[62] 4
Norske album (VG-lista)[63] 9
Polske album (ZPAV)[64] 28
Den portugisiske albumlista[65] 3
Skotske album (OCC)[66] 1
Den spanske albumlista (PROMUSICAE)[67] 3
Svenske album (Sverigetopplistan)[68] 2
Sveitsiske album (Schweizer Hitparade)[69] 2
Britiske album (OCC)[70] 1
US Billboard 200[71] 3

Årslister

endre
Liste (1967) Plassering
Australske albumlista[24] 1
UK Albums Chart[72] 1
US Billboard Year-End[73] 10
Liste (1968) Plassering
Den australske albumlista[24] 3
US Billboard Year-End[74] 6

Tiårslister

endre
Liste (1960-åra) Plassering
UK Albums Chart[75] 1

Salstrofé

endre

I USA hadde albumet seld 2,36 millionar eksemplar innan 31. desember 1967 og 3,37 millionar innan slutten av tiåret.[76]

Region Salstrofé Salstal
Argentina (CAPIF)[77] 2× Platina 120 000x
Argentina (CAPIF)[77]
1987 CD issue 		3× Platina 180 000x
Australia (ARIA)[78] 4× Platina 280 000^
Brasil (ABPD)[79] Gull 100 000*
Canada (Music Canada)[80] 8× Platina 800 000^
Frankrike (SNEP)[81] Gull 696,800[82]
Tyskland (BVMI)[83] Platina 500 000^
Italia (FIMI)[84] Gull 50 000*
Japan (Oricon Charts) 208,000[33]
New Zealand (RMNZ)[85] 6× Platina 90 000^
Storbritannia (BPI)[86] 17× Platina 5,198,291[87]
USA (RIAA)[88] 11× Platina 11 000 000^

*salstala er basert på sertifiseringa aleine
^salstala er basert på sertifiseringa aleine
xuspesifserte tal er baserte på sertifiseringa aleine

Kjelder

endre
  1. ↑ Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band på Allmusic
  2. ↑ Klosterman, Chuck (8. september 2009). «Chuck Klosterman Repeats the Beatles». The A.V. Club. Arkivert frå originalen den 14. mars 2018. Henta 14. mars 2018. 
  3. ↑ McCormick, Neil (7. september 2009). «The Beatles – Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band, review». The Telegraph. Henta 14. mars 2018. 
  4. ↑ Larkin, Colin (2006). Encyclopedia of Popular Music 1. Muze. s. 487–489. ISBN 0-19-531373-9. 
  5. ↑ Graff & Durchholz 1999, s. 87.
  6. ↑ Kemp, Mark (8. september 2009). «The Beatles: The Long and Winding Repertoire». Henta 6. januar 2013. 
  7. ↑ Plagenhoef, Scott (9. september 2009). «Album Reviews: The Beatles: Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band». Pitchfork. Henta 14. mars 2018. 
  8. ↑ Sheffield, Rob (2. november 2004). «The Beatles». I Brackett, Nathan; Hoard, Christian. The New Rolling Stone Album Guide (4th utg.). Simon & Schuster. s. 51–54. ISBN 978-0-7432-0169-8. Henta 23. mars 2014. 
  9. ↑ Ponton, Jared (8. august 2010). «The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (staff review)». Sputnikmusic. Henta 14. mars 2018. 
  10. ↑ Christgau, Robert (20. desember 1976). «Christgau's Consumer Guide to 1967». The Village Voice. s. 69. Henta 14. mars 2018. 
  11. ↑ «Beatles Anniversary Spotlight». 
  12. ↑ Ron Enderland. «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band». 
  13. ↑ «The 500 Greatest Albums of All Time». Rolling Stone. 
  14. ↑ «Sgt. Peppers's Loney Hearts Club Band». Norwegian Charts. Henta 8. februar 2009. 
  15. ↑ Lewisohn 1992, s. 232–253, MacDonald 2005, s. 215–250.
  16. ↑ Emerick & Massey 2006, s. 176–179.
  17. ↑ MacDonald 2005, s. 237, 243.
  18. ↑ Emerick & Massey 2006, s. 132–192.
  19. ↑ MacDonald 2005, s. 227–232, 237.
  20. ↑ Emerick & Massey 2006, s. 171: piano solo on «Lovely Rita»; MacDonald 2005, s. 235, 237, 246, 239, 241; Womack 2007, s. 180: final harmonium chord on «A Day in the Life».
  21. ↑ MacDonald 2005, s. 232.
  22. ↑ Emerick & Massey 2006, s. 158Martin & Pearson 1994, s. 35.
  23. ↑ Whitburn, Joel (2001). Top Pop Albums – 1955–2001. Record Research. s. 56. ISBN 978-0-89820-183-3. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Kent, David (1993). Australian Chart Book 1970–1992. St Ives, NSW: Australian Chart Book. ISBN 0-646-11917-6. 
  25. ↑ «RPM Top Albums/CDs – Volume 7, No. 21, Jul 22, 1967». Library and Archives Canada. Henta 8. april 2015. 
  26. ↑ «VG Lista – Album Top 40». Hung Medien. Henta 14. mars 2018. 
  27. ↑ «Swedish Charts 1966–1969/Kvällstoppen – Listresultaten vecka för vecka > Juni 1967 > 20 Juni» (PDF). hitsallertijden.nl (på svensk). Henta 14. mars 2018. Merk: Kvällstoppen kombinerte sal for album og singlar på same lista. Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band nådde 25. plassen på lista den 20. juni 1967
  28. ↑ «The Beatles – Full official Chart History». Official Charts. Henta 13. mai 2016. 
  29. ↑ Roberts 2005, s. 54.
  30. ↑ «Billboard 200». Billboard. Henta 14. mars 2018. 
  31. ↑ «Album Search: The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band» (ASP) (på German). Media Control. Henta 1. mai 2010. 
  32. ↑ «dutchcharts.nl The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band» (ASP). Hung Medien, dutchcharts.nl (på nederlandsk). MegaCharts. Henta 1. mai 2010. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Oricon Album Chart Book: Complete Edition 1970–2005. Roppongi, Tokyo: Oricon Entertainment. 2006. ISBN 4-87131-077-9. 
  34. ↑ «The Beatles > Artists > Official Charts». UK Albums Chart. Henta 14. mars 2018. 
  35. ↑ «Album Top 50». Hung Medien. Henta 14. mars 2018. 
  36. ↑ «ultratop.be The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band» (ASP). Hung Medien (på fransk). Ultratop. Henta 14. mars 2018. 
  37. ↑ «De 14 a 20 de Setembro 2009». Associação Brasileira dos Produtores de Discos (in Portuguese). Arkivert frå originalen 28. september 2011. Henta 14. mars 2018. 
  38. ↑ «danishcharts.com The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band». danishcharts.com. Arkivert frå originalen (ASP) 25. desember 2013. Henta 14. mars 2018. 
  39. ↑ «Album Top 50». Hung Medien. Henta 14. mars 2018. 
  40. ↑ «Album Top 20». Hung Medien. Henta 14. mars 2018. 
  41. ↑ ザ・ビートルズ«リマスター»全16作トップ100入り「売上金額は23.1億円」 [All of the Beatles' «Remastered» Albums Enter the Top 100: Grossing 2,310 Million Yen In One Week]. oricon.co.jp (på japansk). Oricon Style. 15. september 2009. 
  42. ↑ «Album Top 40». Hung Medien. Arkivert frå originalen 2. november 2012. Henta 14. mars 2018. 
  43. ↑ «VG Lista – Album Top 40». Hung Medien. Henta 14. mars 2018. 
  44. ↑ «Portuguese Charts: Albums – 38/2009». Hung Medien. Henta 14. mars 2018. 
  45. ↑ «Album Top 100». Hung Medien. Henta 14. mars 2018. 
  46. ↑ «swedishcharts.com The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band» (ASP) (på svensk). Henta 14. mars 2018. 
  47. ↑ «UK Albums Chart». The Official Charts Company. Arkivert frå originalen 14. desember 2011. Henta 14. mars 2018. 
  48. ↑ "The Beatles – Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band". Australiancharts.com. Hung Medien. Henta 14. mars 2018.
  49. ↑ "The Beatles - Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band" (På tysk). Austriancharts.at. Hung Medien. Henta 14. mars 2018.
  50. ↑ "The Beatles – Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band" (På nederlandsk). Ultratop.be. Hung Medien. Henta 14. mars 2018.
  51. ↑ "The Beatles – Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band" (På fransk). Ultratop.be. Hung Medien. Henta 14. mars 2018.
  52. ↑ «On The Charts: 7. juni 2017». FYIMusicNews. Henta 14. mars 2018. 
  53. ↑ "Top 50 Prodejní". Tsjekkiske album. CNS IFPI. Note: On the chart page, select 201722 on the field besides the word "Zobrazit", and then click over the word to retrieve the correct chart data. Henta 14. mars 2018.
  54. ↑ "The Beatles – Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band". Danishcharts.com. Hung Medien. Henta 14. mars 2018.
  55. ↑ "The Beatles – Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band". Dutchcharts.nl. Hung Medien. Henta 14. mars 2018.
  56. ↑ "The Beatles: Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band" (På finsk). Musiikkituottajat – IFPI Finland. Henta 14. mars 2018.
  57. ↑ "Offiziellecharts.de – The Beatles – Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band" (På tysk). GfK Entertainment Charts. Henta 14. mars 2018.
  58. ↑ «Irish Albums Chart: 14. mars 2018». Irish Recorded Music Association. Henta 14. mars 2018. 
  59. ↑ «Album – Classifica settimanale WK 22 (dal 2017-05-26 al 2017-06-01)» (på italiensk). Federazione Industria Musicale Italiana. Henta 14. mars 2018. 
  60. ↑ "Oricon Top 50 Albums" (på japansk). Oricon. Henta 14. mars 2018.
  61. ↑ «Top Album - Semanal (del 09 de Junio al 15 de Junio)» (på spansk). Asociación Mexicana de Productores de Fonogramas y Videogramas. Arkivert frå originalen 11. juli 2017. Henta 11. juli 2017. 
  62. ↑ «NZ Top 40 Albums Chart». Recorded Music NZ. 14. mars 2018. Henta 14. mars 2018. 
  63. ↑ «VG-lista – Topp 40 Album uke 22, 2017». VG-lista. Henta 14. mars 2018. 
  64. ↑ "Oficjalna lista sprzedazy :: OLIS - Official Retail Sales Chart" (på polsk). OLiS. Polish Society of the Phonographic Industry. Henta 14. mars 2018.
  65. ↑ «Portuguese Charts: Albums – 22/2017». Hung Medien. Henta 1. august 2017. 
  66. ↑ "2017-06-02 Top 40 Skotske album Archive | Official Charts". Den britiske albumlista. The Official Charts Company. Henta 14. mars 2018.
  67. ↑ «Top 100 Albumes — Semana 22: del 26.05.2017 al 01.06.2017» (på spansk). Productores de Música de España. Henta 14. mars 2018. 
  68. ↑ "The Beatles – Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band". Swedishcharts.com. Hung Medien. Henta 14. mars 2018.
  69. ↑ "The Beatles – Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band". Swisscharts.com. Hung Medien. Henta 14. mars 2018.
  70. ↑ "2017-06-02 Top 40 Official Britiske album Archive | Official Charts". Den britiske albumlista. The Official Charts Company. Henta 14. mars 2018.
  71. ↑ Caulfield, Keith (14. mars 2018). «Bryson Tiller Notches His First No. 1 Album on Billboard 200 Chart With 'True to Self'». Billboard. Henta 14. mars 2018. 
  72. ↑ «The Official UK Charts Company : ALBUM CHART HISTORY». Arkivert frå originalen 17. desember 2007. Henta 17. desember 2007. 
  73. ↑ Billboard – Top Pop Albums of 1967. Henta 3. mai 2013. 
  74. ↑ Billboard – Top Pop Albums of 1968. s. 230. Henta 3. mai 2013. 
  75. ↑ «The Official UK Charts Company : ALBUM CHART HISTORY». Arkivert frå originalen 17. desember 2007. Henta 17. desember 2007. 
  76. ↑ «How Many Records did the Beatles actually sell?». Deconstructing Pop Culture by David Kronemyer. 29. april 2009. Arkivert frå originalen 6. mars 2016. Henta 11. juli 2015. 
  77. ↑ 77,0 77,1 «Discos de oro y platino» (på spansk). Cámara Argentina de Productores de Fonogramas y Videogramas. Arkivert frå originalen 6. juli 2011. Henta 16. september 2012. 
  78. ↑ «ARIA Charts – Accreditations – 2009 Albums». Australian Recording Industry Association. 
  79. ↑ «Brazilian album salstrofé – The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band» (på portugisisk). Associação Brasileira dos Produtores de Discos. 
  80. ↑ «Canadian album salstrofé – The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band». Music Canada. 
  81. ↑ «French album salstrofé – The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band» (på fransk). InfoDisc.  Select THE BEATLES and click OK
  82. ↑ «Les Meilleures Ventes de CD / Albums «Tout Temps»» (på fransk). Infodisc.fr. Henta 19. februar 2017. 
  83. ↑ «Gold-/Platin-Datenbank (The Beatles; 'Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band')» (på tysk). Bundesverband Musikindustrie. 
  84. ↑ «Italian album salstrofé – The Beatles – Sgt.Pepper's Lonely Hearts Club Band» (på italiensk). Federation of the Italian Music Industry.  Select Album e Compilation in the field Scegli la sezione. Select Week -- and Year ----. Enter The Beatles in the field Artista. Click Avvia la ricerca
  85. ↑ «Latest Gold / Platinum Albums». Radioscope. 17 July 2011. Arkivert frå originalen 24. juli 2011. 
  86. ↑ «British album salstrofé – The Beatles – Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band». British Phonographic Industry. Henta 15. september 2013.  Enter Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band in the field Search. Select Title in the field Search by. Select album in the field By Format. Click Go
  87. ↑ Jones, Alan (14. mars 2018). «Official Charts Analysis: The Beatles' Sgt Pepper's returns to No.1 after 50 years». Music Week (Intent Media). Henta 14. mars 2018. (krev abonnement (help)). 
  88. ↑ «American album salstrofé – The Beatles – Lonely Hearts Club Band». Recording Industry Association of America.  If necessary, click Advanced, then click Format, then select Album, then click SEARCH

Bakgrunnsstoff

endre

NRK Dagsrevyen 1987 (Eva Knardahl og ein ung Espen Thoresen blant debattantane i ein diskusjon om populærkultur og Sgt. Pepper)

Føregangar
More Of The Monkees
The Monkees 		Toppen av VG-lista
The Beatles
22 veker
Veke 24–45 1967 		Etterfylgjar
Doctor Zhivago
Filmmusikk
25:
 Tapestry 
Carole King 		Plassering på lista til Rolling Stone frå 2020 over dei 500 beste albuma gjennom tidene
24 Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band 
The Beatles 		23:
 The Velvet Underground and Nico  
The Velvet Underground
2:
 Pet Sounds 
The Beach Boys 		Plassering på lista til Rolling Stone frå 2012 over dei 500 beste albuma gjennom tidene
1 Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band 
The Beatles 		0:
 - 
-
Henta frå «https://nn.wikipedia.org/w/index.php?title=Sgt._Pepper’s_Lonely_Hearts_Club_Band&oldid=3481982»