Det tyske forbundet
Det tyske forbundet var ein konføderasjon av 39 tyske statar og 4 byrepublikkar som blei oppretta 8. juni 1815 på Wienerkongressen. Forbundet blei prega av rivaliseringa mellom dei mektige medlemmane Preussen og Austerrike, og blei oppløyst i 1866 då Preussen sigra over Austerrike i krig. Det blei erstatta av det prøyssiskkleidde nordtyske forbundet.
Deutscher Bund (tysk) | |||||
Konføderasjon | |||||
| |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Det tyske forbundet i 1820. Dei to hovudmaktene, Kongeriket Preussen (blått) og Keisardømet Austerrike (gult) var ikkje heilt innanfor forbundsgrensene | |||||
Hovudstad | Frankfurt | ||||
Styreform | Konføderasjon av fleire sjølvstendige monarki | ||||
President | |||||
- 1815-1835 | Frans II | ||||
- 1835-1850 | Ferdinand I av Austerrike | ||||
- 1850-1866 | Frans Josef I av Austerrike-Ungarn | ||||
Historisk periode | Tidleg moderne tid | ||||
- Rhinforbundet oppløyst | 4. november 1813 | ||||
- Wienerkongressen | 8. juni 1815 | ||||
- Den austerriksk-prøyssiske krigen | 1866 | ||||
- Skipinga av Det nordtyske forbundet | 16. april 1866 | ||||
Areal | |||||
- 1829 | 630 100 km² | ||||
Innbyggjarar | |||||
- 1829 est. | 29 200 000 | ||||
Folketettleik | 46,3 /km² | ||||
Bakgrunn
endreForbundet avløyste Det tysk-romerske riket som var blitt oppløyst 6. august 1806 då den siste tysk-romerske keisaren Frans II abdiserte etter den franske sigeren i slaget ved Austerlitz under Napoleonskrigane, som førte til fredsavtalen i Pressburg. Frans II fortsette som keisar av Austerrike og konge av Ungarn.
Etter press frå Napoleon oppretta ei rekke tyske fyrstedøme deretter Rhinforbundet i juli 1806. Men etter den franske sigeren i slaget ved Jena-Auerstedt i oktober 1806 gjekk fleire tyske statar inn i konføderasjonen. Berre keisardømet Austerrike, kongeriket Preussen, det danske Holstein og Svensk Pommern stod utanfor Rhinforbundet.
Statane i Rhinforbundet gjekk samla inn i krigen mot Napoleon 1812-1814, som leidde fram til Paris-traktaten av 1814, og førte til Wienerkongressen og skipinga av Det tyske forbundet i kjølvatnet av dette, 8. juni 1815.
Oppbygging av forbundet
endreForbundet dekte i rundt 630 100 km² og hadde 29,2 millionar innbyggjarar i 1829. Dei to viktigaste medlemmane av forbundet var Preussen og Austerrike. Talet på forbundsstatar gjekk ned etterkvart som fyrstehus arva andre statar. I 1863 omfatta det 35 statar.
Medlemsstatane hadde alle fullt sjølvstyre. Medlemmene forplikta seg til gjensidig forsvar, og samarbeidde om å halda fortifikasjonane i Mainz, Luxembourg by, Rastatt, Ulm og Landau.
Forbundet hadde ein forbundsdag som kom saman i Frankfurt. Avgjerder, som måtte fattast med to tredjedels fleirtal, var bindande for forbundsstatane.
Medlemsstatar
endre- Keisardømet Austerrike (utan Galicia, Ungarn, Kroatia, Dalmatia og Kongedømet Lombardia-Venetia) (frå 1818 tilhøyrde også den vestlege delen av Galicia Det tyske forbundet)
- Kongeriket Preussen (utan Posen, Austpreussen og Vestpreussen) (frå 1848-1851 var dei prøyssiske provinsane Aust- og Vestpreussen og den vestlege og nordlege delen av Posen del av forbundet)
- Kongeriket Bayern
- Kongeriket Sachsen
- Kongeriket Hannover (til 1837 i personalunion med Storbritannia)
- Kongeriket Württemberg
- Kurfyrstedømet Hessen-Kassel
- Storhertugdømet Baden
- Storhertugdømet Hessen-Darmstadt
- Luxembourg Storhertugdømmet Luxemburg (i personalunion med Nederland) (den vestlege delen av Luxemburg gjekk ut av Det tyske forbundet da han blei avstått til Belgia. Derfor blei det nederlandske Hertugdømet Limburg medlem i staden)
- Storhertugdømet Mecklenburg-Schwerin
- Storhertugdømet Mecklenburg-Strelitz
- Storhertugdømet Sachsen-Weimar-Eisenach
- Storhertugdømet Oldenburg
- Hertugdømet Holstein og Lauenburg (til 1864 i personalunion med Danmark)
- Hertugdømet Nassau
- Hertugdømet Braunschweig
- Hertugdømmet Sachsen-Gotha-Altenburg til 1836
- Hertugdømet Sachsen-Coburg-Gotha
- Hertugdømet Sachsen-Hildburghausen (til 1826)
- Hertugdømet Sachsen-Meiningen (fra 1826)
- Hertugdømet Anhalt-Dessau
- Hertugdømmet Anhalt-Köthen
- Hertugdømet Anhalt-Bernburg
- Fyrstedømet Hohenzollern-Hechingen
- Fyrstedømet Hohenzollern-Sigmaringen
- Liechtenstein Fyrstedømet Liechtenstein
- Fyrstedømet Lippe
- Fyrstedømet Reuss eldre linje
- Fyrstedømet Reuss yngre linje
- Fyrstedømmet Schaumburg-Lippe
- Fyrstedømet Schwarzburg-Rudolstadt
- Fyrstedømet Schwarzburg-Sondershausen
- Fyrstedømet Waldeck-Pyrmont
- Fristaden Bremen
- Fristaden Frankfurt
- Fristaden Hamburg
- Fristaden Lübeck
- Seinare medlemmer
- Landgrevskapet Hessen-Homburg (fra 1817)
- Hertugdømet Limburg (frå 1839; i personalunion med Nederland)
Utanlandske monarkar som medlemmer
endreTre medlemsstatar blei styrt av utanlandske monarkar:
- Hertugdømmet Holstein var i personalunion med den danske kongen
- Storhertugdømet Luxembourg og Hertugdømet Limburg av den nederlandske kongen
- Kongedømet Hannover av den britiske kongen (fram til 1837)
Kvar av desse monarkane hadde ei stemme i den føderale forsamlinga.
Stemmefordeling i den føderale forsamlinga
endreEi føderal forsamling under austerriksk leiing kom saman i Frankfurt, der den habsburgske keisaren og den britiske kongen (som konge av Hannover) var representert med ein sendemann.
I tillegg til dei tre utanlandske monarkane som hadde kvar si stemme, hadde også dei følgjande større monarkia ei stemme kvar:
- Kongen av Bayern
- Kongen av Sachsen
- Kongen av Württemberg
- Kurfyrsten av Hessen-Kassel
- Storhertugen av Baden
- Øvrige stemmar
- 23 mindre medlemsstatar delte fem stemmar
- Dei frie riksstadene Bremen, Frankfurt, Hamburg og Lübeck delte ei stemme.
Oppløysing
endreDet tyske forbundet blei oppløyst etter den Den austerriksk-prøyssiske krigen i 1866, og i 1867 blei det avløyst av det prøyssiskdominerte nordtyske forbundet, der Austerrike ikkje var med. Dette var meir av ei statsdanning enn kva Det tyske forbundet hadde vore.
Bakgrunnsstoff
endreKjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «Det tyske forbund» frå Wikipedia på bokmål, den 5. november 2012.