Release Me (1949)
| Release Me av Little Esther Phillips | ||
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | 1962 | |
| Sjanger | populærmusikk | |
| Komponist | Eddie Miller, Robert Yount, James Pebworth | |
| Tekstforfattar | Eddie Miller, Robert Yount, James Pebworth | |
| Låtskrivar(ar) | Eddie Miller
James Pebworth Robert Yount | |
|---|---|---|
«Release Me» (stundom kalla «Release Me (and Let Me Love Again)») er ein populær song skriven av Eddie Miller og Robert Yount i 1949. Kort tid etter vart han spelt inn av Jimmy Heap, og med enno større suksess av Ray Price og Kitty Wells. Kort tid etter vart han ein stor hit for Little Esther Phillips, som nådde toppen av R&B-lista og åttandeplassen på poplista i USA med songen.[1] Ein versjon av Engelbert Humperdinck gjekk til topps på den britiske singellista.[2]
Engelbert Humperdinck-versjonen låg seks veker på toppen av den britiske lista i mars og april 1967, og hindra The Beatles-singelen «Penny Lane» / «Strawberry Fields Forever» frå å nå toppen av lista. «Release Me» var òg den mestseljande singelen i Storbritannia i 1967, med over ein million selde eksemplar, og vart med tida ein av dei mestseljande singlane gjennom tidene med over 1,38 millionar selde eksemplar.[3]
Låtskriving endre
Sjølv om Miller hevda å ha skrive songen i 1946 og først kunne spele han inn i 1949, skreiv han songen i lag med Robert Yount i 1949.[4] Då dei på den tida arbeidde med Dub Williams (eit pseudonym for James Pebworth),[5] gav dei han ein tredjedel av låten. Songen vart tilskriven Miller-Williams-Gene, der Yount brukte scenenamnet Bobby Gene.[4]
Sjølv om han var eigar av Four Star Records, brukte William McCall, vanlegvis å leggje til pseudonymet «W.S. Stevenson» som låtskrivar for songar han publiserte, men dette gjorde han ikkje i 1949. I 1957 kom derimot Miller og Yount til ei ny semje med Four Star Records, der «W.S. Stevenson» erstatta Williams som medlåtskrivar.[6]
Yount gav bort honorarrettane sine til William McCall i 1958, og frå den tid vart songen offisielt tilskriven «Miller-Stevenson», men det har vore fleire variantar opp gjennom åra.[6] Engelbert Humperdinck-versjonen er til dømes tilskriven Eddie Miller, Robert Yount, Dub Williams og Robert Harris. Sistnemnde viste seg og òg å vere eit pseudonym for James Pebworth.[7]
Då Four Star gjekk konkurs, vart opphavsretten til songen kjøpt av Acuff-Rose Music. Då den første avtaleperioden var over i 1983, vart han fornya. Mellom 1983 og 1985 betalte Acuff-Rose honorar til Yount, før dei vart gjort merksame på avtalen frå 1958 av familien til den avdøde William McCall. Acuff-Rose slutta så å betale ut honorara fram til striden mellom fordringshavarane vart løyst. Den 24. desember 1996 opprettheldt ankedomstolen kravet til McCall.[6]
I countrymusikken endre
| Release Me Singel av Ray Price | ||
| A-side |
I'll Be There (If You Ever Want Me) | |
|---|---|---|
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | Januar 1954 | |
| Innspelt | 28. desember 1953
Castle Studio at The Tulane Hotel Nashville | |
| Sjanger | Country | |
| Selskap | Columbia 4-21214 | |
| Komponist | Eddie Miller, Robert Yount, James Pebworth | |
| Tekstforfattar | Eddie Miller, Robert Yount, James Pebworth | |
| Låtskrivar(ar) | Eddie Miller
James Pebworth Robert Yount | |
| Produsent | Don Law | |
| Ray Price-kronologi | ||
| «Leave Her Alone» (1953) |
Release Me | «I'm Much too Young to Die» (1954)
|
I countrymusikken vart «Release Me» ein hit for Jimmy Heap, Kitty Wells og Ray Price, alle i 1954. Sjølv om Price hadde hatt fleire hittar før, vert «Release Me» stundom rekna som gjennombrotet hans. Songen hadde element av 4/4-shuffle, signaturstilen til Price som vart meir tydeleg på seinare hittar som «Crazy Arms».
Versjonen til Price kom ut på ei dobbel A-side i lag med ein annan song som introduserte fansen for 4/4 shuffle: «I'll Be There (If You Ever Want Me)». Begge sidene vart store hittar for Price, der «Release Me» nådde sjetteplassen på singellista og «I'll Be There» nådde andreplassen.
Engelbert Humperdinck-versjonen endre
| Release Me Singel av Engelbert Humperdinck | ||
| B-side |
«Ten Guitars» | |
|---|---|---|
| Språk | engelsk | |
| Utgjeve | 1967 | |
| Sjanger | Pop | |
| Lengd | 3:18 | |
| Selskap | Decca Records F12541[2] | |
| Komponist | Eddie Miller, Robert Yount, James Pebworth | |
| Tekstforfattar | Eddie Miller, Robert Yount, James Pebworth | |
| Produsent | Charles Blackwell[2] | |
| Engelbert Humperdinck-kronologi | ||
| «Dommage Dommage» (1966) | Release Me | «There Goes My Everything»
(1967)
|
Soga om korleis songen gjekk til topps på UK Singles Chart[8] handlar om flaks. I 1965 spelte Humperdinck under namnet Gerry Dorsey, og møtte ein gamal ven, Gordon Mills. På den tida var Mills manager for Tom Jones. Han byrja å arbeide som manager for Dorsey òg. Humperdinck hadde gjeve ut eit par singlar i Storbritannia utan hell, sjølv om «Dommage, Dommage» hadde vore ein suksess i Europa.[2]
Tidleg i 1967 vart Humperdinck beden om å erstatte Dickie Valentine, som var sjuk, på TV-showet Sunday Night at the London Palladium.[2]Showet var eit av dei mest sette i Storbritannia på den tida. Han song den siste songen sin, «Release Me», og ha gjekk til topps på UK Singles Chart den 2. mars og låg der i seks veker, og heldt samstundes «Penny Lane»/«Strawberry Fields Forever» av The Beatles unna toppen av lista.[2] The record stayed in the charts for a record fifty-six consecutive weeks.[9]
Andre versjonar endre
- 1950: Eddie Miller and His Oklahomans
- 1953: Jimmy Heapand The Melody Masters with Perk Williams
- 1954: Ray Price
- 1954: Kitty Wells
- 1959: Lefty Frizzell
- 1960: Carl Belew
- 1961: Patti Page
- 1962: Esther Phillips
- 1963: Bobby Darin
- 1963: Buck Owens
- 1963: Hugo Montenegro
- 1963: The Everly Brothers
- 1963: The Orlons
- 1964: Lucille Starr
- 1964: Joe Carson
- 1964: Dolly Parton
- 1965: Joyce Smith
- 1965: The Hillsiders
- 1966: Jerry Wallace
- 1966: Ernest Tubb and His Texas Troubadours
- 1966: Liz Anderson
- 1967: Engelbert Humperdinck
- 1967: The Statler Brothers
- 1967: Dean Martin
- 1967: Chet Atkins
- 1967: Bobby Bare & The Hillsiders
- 1967: Wilma Burgess
- 1967: Bob Braun
- 1967: Percy Faith His Orchestra and Chorus
- 1967: Al Martino
- 1967: Ray Conniff and The Singers
- 1967: The Johnny Mann Singers
- 1967: Lenny Welch
- 1967: The Calhoun Twins
- 1968: Tennessee Ernie Ford
- 1968: Johnny Paycheck
- 1968: Bob Luman
- 1968: David Houston
- 1968: Johnny Adams
- 1968: Jerry Lee Lewis
- 1968: Ohta-San
- 1968: The Billy Vaughn Singers
- 1968: Jean Shepard
- 1968: Jerry Vale
- 1969: Tommy Cash
- 1969: Wanda Jackson
- 1969: Boots Randolph
- 1969: Arthur Prysock
- 1970: Don Gibson
- 1970: Elvis Presley
- 1970: Danny Street med The Alan Caddy Singers and Orchestra
- 1970: The Alan Caddy Orchestra and Singers
- 1971: Dottie West
- 1971: Jim Nabors
- 1973: George Hamilton IV
- 1973: Loretta Lynn & Conway Twitty
- 1973: Charlie McCoy
- 1973: The Hawking Brothers
- 1973: Johnny Rodriguez
- 1974: George Morgan
- 1977: Kenny Dale
- 1977: Keath Barrie
- 1977: Rockfolket
- 1980: Willie Nelson og Ray Price
- 1980: Vikingarna
- 1980: Orion
- 1983: Tony Christie
- 1988: Def Leppard
- 1989: Eddy Wally
- 1995: Toy Dollz
- 1995: Koen Crucke
- 1996: Eilert Pilarm
- 1996: The Mike Flowers Pops
- 1998: Irene van Hemert
- 2002: Hubbas
- 2003: Tom Green
- 2004: Andy Lee Lang & The Marco Zarello Big Band
- 2007: George Canyon
- 2008: Daniel O'Donnell
- 2008: Becky Schlegel
- 2008: The High-Jacks
- 2010: Jerry Lee Lewis med Gillian Welch
- 2012: Lyle Lovett and k.d. Lang
- 2013: Ray Sanders
- 2014: Engelbert Humperdinck med Wynonna Judd
- 2016: Rio - The Voice of Elvis
Instrumentale versjonar endre
- 1963: Billy Vaughn and His Orchestra
- 1967: Floyd Cramer
- 1967: Raymond Lefèvre et son grand orchestre
- 1968: The 3 Jacksons
- 1968: Mario Said
- 1968: Mantovani and His Orchestra
- 1968: María Teresa Chacin
- 1969: The Exotic Guitars
- 1969: Danny Davis and The Nashville Brass
- 1970: Henry Mancini, His Piano and Orchestra
- 1972: Ferrante & Teicher
- 1973: Mother Maybelle Carter
- 1980: Al Dean
- 1981: Thorleifs
- 1987: Ace Cannon - Al Hirt
Andre språk endre
- Ein dansk versjon kalla «Lad mig gå» vart skriven av Thøger Olesen og framført av Hugo Hein i 1967.
- Ein svensk versjon kalla «Låt mej gå» vart skriven av Bengt Haslum og framført av Anna-Lena Löfgren i 1967
- Ein portugisisk versjon kalla «Se você disser que sim» skriven av Rossini Pinto vart framført av Jerry Adriani i 1967.
- Ein finsk versjon kalla «Saanhan mennä luotas pois» vart skriven av Juha Vainio og framført av Pasi Kaunisto i 1969.
Lister endre
| Lister (1967) | Plassering |
|---|---|
| Irish Singles Chart | 1 |
| UK Singles Chart[10] | 1 |
| Den nederlandske singellista | 2 |
| New Zealand Singles Chart | 2 |
| Australian Kent Music Report | 3 |
| U.S. Billboard Hot 100 | 4 |
| U.S. Billboard Easy Listening | 28 |
Kjelder endre
- Denne artikkelen bygger på «Release Me (1946 song)» frå Wikipedia på engelsk, den 10. januar 2017.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Whitburn, Joel (2004). Top R&B/Hip-Hop Singles: 1942-2004. Record Research. s. 460.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Rice, Jo (1982). The Guinness Book of 500 Number One Hits (1st utg.). Enfield, Middlesex: Guinness Superlatives Ltd. s. 108. ISBN 0-85112-250-7.
- ↑ Ami Sedghi (4 November 2012). «UK's million-selling singles: the full list». Guardian. Henta 10. januar 2017.
- ↑ 4,0 4,1 «Wired For Sound: Eddie Miller on 4-Star 1407». wired-for-sound.blogspot.nl. Henta 10. januar 2017.
- ↑ «Dub Williams». Discogs. Henta 10. januar 2017.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «FindLaw's United States Ninth Circuit case and opinions.». Findlaw. Henta 10. januar 2017.
- ↑ Kutner, Jon (26. mai 2010). 1000 UK Number One Hits (på engelsk). Omnibus Press. ISBN 9780857123602.
- ↑ «Official Singles Chart UK Top 100». Theofficialcharts.com. Henta 10. januar 2017.
- ↑ «Desert Island Discs - Castaway : Engelbert Humperdinck». BBC. 19. desember 2004. Henta 10. januar 2017.
- ↑ Roberts, David (2006). British Hit Singles & Albums (19th utg.). London: Guinness World Records Limited. s. 201–4. ISBN 1-904994-10-5.