Syntetisk edelstein

Syntetiske edelsteinar er kunstig framstilte edelsteinar. Mange har motstykka sine i naturlege mineral og har då dei same kjemiske, fysiske og optiske eigenskapar som desse. Dei viktigaste er: korund (rubin og safir), smaragd, spinell og krysoberyll (alexandritt). Utmerkte edelopal og turkis som er framstelt kunstig, kom på marknaden høvesvis 1974 og 1972, lapis lazuli i 1976. Syntetisk ametyst vil truleg få ei viss tyding, og det er venta at syntetiske diamantar i edelsteinsstorleik vil bli stadig meir utbreidd i handelen.

Rutil og strontiumtitanat (SrTiO₃, finst ikkje i naturen) brukast som substitutt for diamant. Eit nytt diamantsubstitutt vart introdusert i 1976: kubisk zirkoniumdioksid, ZrO₂(sjå zirkonia ). Av andre syntetiske edelsteinar som ikkje opptrer i naturen har ein yttrium-jarn-granat (YIG) Y₃Fe₂Fe₃O₁₂, yttrium-aluminium-granat (YAG) Y₃Al₂Al₃O₁₂ og gallium-gadolinium-granat (GGG) Gd₃Gav₂Gav₃O₁₂.

Kjelder

• Syntetiske edelsteiner. (15. februar 2009). I Store norske leksikon. Henta 14. februar 2014 frå http://snl.no/syntetiske_edelsteiner.