Magnar Lundemo
Magnar Lundemo, (4. mars 1938–7. januar 1987) var ein norsk langrennar, friidrettsutøvar og langrennstrenar. Han var fødd i Meråker og døydde også der. Han var medlem av IL Varden.
Magnar Lundemo | |
Statsborgarskap | Noreg |
Fødd | 4. mars 1938 Meråker kommune |
Død | 7. januar 1987 (48 år) Meråker kommune |
Idrett | langrenn |
Tok del i | Vinter-OL 1964, Vinter-OL 1960 |
Utmerkingar | Egebergs Ærespris |
Langrennaren
endreMagnar Lundemo slo gjennom i langrenn under norgesmeisterskapet på Gjøvik i 1959, då han vann bronsemedaljen på 15-kilometeren, bak den klare vinnaren Harald Grønningen og Sivert Fagerholt. Dei neste 11-12 sesongane var han oftast å rekne mellom medaljekandidatane i NM-renna, sesongane 1960-65 var dei beste. Han var sterkast på dei kortaste distansane.
Medaljar og besteplasseringar i norgesmeisterskap
endre- Ski-NM 1959: Bronse på 15 km på Gjøvik
- Ski-NM 1960: Sølvmedalje både på 15 km og 30 km på Nedre Eiker
- Ski-NM 1961: Norsk meister på 15-kilometeren på Røros
- Ski-NM 1962: Sølv på 15 km (sju tidels sekund bak om norgesmeisteren Alf Storelvmo) og bronse på 30 km, begge renna avvikla i Skien
- Ski-NM 1963: Bronsemedalje på 30 km i Rælingen
- Ski-NM 1964: Nr 4 på 15 km på Voss
- Ski-NM 1965: Nr 4 på 15 km på Fåberg
- Ski-NM 1966: Nr 5 på femmila på Rena.
- Ski-NM 1967: Nr 4 på tremila på Skorovatn
- Ski-NM 1968: Nr 5 på 15 km i Bærum
- Ski-NM 1969: Nr 11 på femmila i Alvdal
- Ski-NM 1970: Nr 4 på femmila i Meldal
- Ski-NM 1971: Nr 5 på femmila på Fåberg
- Ski-NM 1972: Nr 8 på tremila i Tydal
- Ski-NM 1974: Nr 11 på femmila i Sørreisa
Besteplasseringar i internasjonale meisterskap og renn
endre- 1960: Nummer 16 på tremila i OL i Squaw Valley. Nr 7 på 15 km i Holmenkollen.
- 1961: Nummer 8 på 15 km i Lahti.
- 1962: Nummer fire på 15 km under VM i 1962 i Zakopane, få sekund bak landsmennene Harald Grønningen og Einar Østby som vann sølv og bronse. Gjekk fyrste etappen på det norske laget som vart nummer fire. Nummer tre på 50-kilometeren i Lahti, der det vart tredobbelt norsk med Sverre Stensheim som vinnar.
- 1963: Nr 7 på 15 km i Holmenkollen.
- 1964: Nummer åtte på 15 km under OL i Innsbruck. Nr 5 på 30 km i Svenska skidspelen i Kiruna.
- 1965: Nr tre på 30 km Svenska skidspelen i Falun.
- 1967: Nr 8 på 15 km i Holmenkollen.
- 1970: Nr 12 på femmila i Holmenkollen.
- 1971: Nr 14 på femmila i Holmenkollen.
- 1972: Nr 12 på femmila i Holmenkollen.
Både under VM 1962 og OL 1964 gjekk han fyrste-etappen for dei norske stafettlaga som ved begge høva vart nummer fire. Lundemo vann Engelbrektsloppet over 60 km i Norberg i Sverige 1970, 1972 og 1973. 1974 vann han Marcialonga 70 km i Italia.
Friidrettsutøvaren
endreFramifrå langdistanseløpar, åtte gongar norgesmeister. To av meisteskapa kom i baneløp, dei andre i landevegs- og terrengløp. Norgesmeister i 8 km terrengløp i 1960. Fire gull i 25 km landevegsløp fra 1961–1964. Norgesmeister i maraton i 1964.
- 1960: NM-bronse på 5000 m.
- 1961: NM, gull på 10 000 m (30.11,4) og bronse på 5000 m.
- 1962: NM-gull på 10 000 m (30.01,0).
- 1963: NM-sølv på 10 000 m.
- 1966: NM-bronse 10 000 m.
- 1968: NM-bronse 10 000 m.
Personlege rekordar
endre- 3000 m hinder: 9.12,2 (1960).
- 5000 m: 14.19,0 (1962).
- 10 000 m: 29.30,4 (1966).
Alle rekordane oppnådd under stemne på Bislett i Oslo.
I 1967 vart han tildelt Egebergs ærespris for allsidig idrett.
Trenaren
endreEtter at han la opp som aktiv, fungerte han i mange år som skitrenar på lokalt og nasjonalt plan. Han tok i 1978 over som rikstrenar i langrenn i Norges Skiforbund. Som landslagstrenar nådde han toppen under VM på heimebane i Holmenkollen i Oslo i 1982.
Under OL i Sarajevo i 1984 gjekk Lundemo ut med påstandar om bloddoping i finsk langrenn.[1]
Til minne om Lundemo
endreMagnar Lundemo vart heidra av IL Varden som arrangerer Magnar Lundemos Minnecup, og eit eige minneløp kalla Magnar Lundemos toppløp. Dette er eit motbakkeløp til Fonnfjellet i Meråker. Lundemo sette sjølv rekord i dette løpet, i 1969.
Kjelder
endre- Sportsboken, aktuelle årgangar
- ↑ Arne Thoresen (26. februar 2002). «Den blodige historien». Dagbladet. Henta 30. desember 2016.