It's My Life-turneen

Konsertkronologi
It's My Life-turneen Turné av Tin Machine

Stad	Europa USA Japan
Tilknytt(e) album	Tin Machine II
Startdato	5. oktober 1991
Sluttdato	17. februar 1992
Talet på konsertar	69
Tin Machine-turneen (1989)	It's My Life-turneen
Konsertkronologi for David Bowie
Sound+Vision-turneen (1990)	It's My Life-turneen	Outside-turneen (1995–96)

It's My Life-turneen var ein konsertturné av det engelsk-amerikanske hardrockbandet Tin Machine. Turneen starta 5. oktober 1991 etter to oppvarmingskonsertar, ein pressekonsert og tre konsertar for industrien. Turneen vitja tolv land og enda etter 69 konsertar. Dette var dermed ein langt meir omfattande turné enn den første turneen deira i 1989. Bandet spelte med vilje på intime spelelokale med eit par tusen seter eller mindre, slik at dei kunne fokusere på musikken utan alt det teatralske. Det var i sterk kontrast til dei førre soloturenane til Bowie, Glass Spider- og Sound+Vision-turneen.^[1] Bowie ønskte òg å unngå og spele på større stader og arenaer fordi fansen kom til å møte opp «å håpe at eg kom til å gjere eldre songar eller noko slikt. Me ville ikkje ha den kjensla i det heile tatt.»^[2]

Detaljar endre

Bandet øvde og varma opp for turneen i Dublin i august 1991.^[3] Dei hadde med seg gitaristen Eric Schermerhorn på scenen,^[4] og spelte songar frå Tin Machine og Tin Machine II, i tillegg til coverversjonar av songar av Pixies, Neil Young og The Moody Blues.

Starten på somme av konsertane var ein gammal Tv som stod på scenen og spelte gamle situasjonskomediar medan Wagner sin Tristan und Isolde spelte over høgtalarane.^[4]

Bowie hevda at setlista for turneen vart laga på sparken kvar kveld og sa «Me hadde overhovudet ikkje noko setliste. Me hadde ei komplett liste over alle songane på golvet på scenen og me ropte den neste songen me ville spele til kvarandre. Om du ser oss på ein dårleg kveld, kan det vere ein av dei dårlegaste konsertane du nokon gong har sett. Men på ein god kveld - og heldigvis med dette bandet er dei fleste det - skjer det verkeleg.^[5]

Konerten deira 1. september 1991 på flyplassen i Los Angeles vart sendt på radio i Amerika som ein del av serien ABC In Concert, og gjekk på lufta 6. september 1991.^[6] Tin Machine var musikalske gjester på Saturday Night Live den 23. november 1991.^[6]

Konsertopptak endre

Konserten på Docks i Hamburg den 24. oktober 1991 vart filma og seinare gjeven ut på videoen Oy Vey, Baby: Tin Machine Live at the Docks, og songen «Baby Can Dance» frå den same konserten kom ut på samlealbumet Best of Grunge Rock. Songar frå konsertane i Boston, Chicago, New York City, Sapporo og Tokyo vart spelte inn og kom ut i juli 1992 på konsertalbumet Tin Machine Live: Oy Vey, Baby.

Mottaking endre

Meldinga av konserten på ein av oppvarmingskonsertane på Slim's i San Francisco var negativ: «Det er vanskeleg å førestille seg at folk går ut frå eit David Bowie-show på Slim's, men alt du måtte gjere var å sjå deg rundt i rommet torsdag på slutten av konserten til Tin Machine. Bowie og medarbeidarane hans gav ein meir enn ein time lang konsert av den siste inkarnasjonen hans, og musikken viste seg å vera nesten umogleg å lytta til.»^[7]

Konserten i Seattle var meir positiv: «La det først bli sagt at på alle nivå er Tin Machine eit eineståande band. ... det kan godt vere dei representerer det neste evolusjonære trinnet i rock and roll - eller berre enno ei blindgate. Uansett er det kraftige saker.»^[4] Under konserten spelte Bowie alt- og barytonsaksofon, og elektrisk, akustisk og 12-strengsgitar.^[4]

Los Angeles Times skreiv ei positiv melding om den første konserten i New York, og roste bandet om ønskje om å pusle med arrangementa på songane, og sette pris på Bowie si «teatralske gåve» for å opptre.^[8]

Turnéband endre

David Bowie – vokal, gitar, alt- & tenorsaksofon
Reeves Gabrels – sologitar, vokal
Tony Sales – bassgitar, vokal
Hunt Sales – trommer, vokal
Eric Schermerhorn – rytmegitar, vokal

Konsertar endre

Dato	By	Land	Spelestad
Øvingar
10. august 1991	Dublin	Irland	Factory Studios
11. august 1991
12. august 1991
13. august 1991
14. august 1991
15. august 1991
Oppvarmingskonsertar
16. august 1991	Dublin	Irland	The Baggot Inn
19. august 1991	Dublin	Irland	The Waterfront
Presseshow
1. september 1991	Los Angeles	USA	Rockit Cargo @ LAX Airport
Industrishow
7. september 1991	Minneapolis	USA	Marriott
10. september 1991	Los Angeles		Marriott
12. september 1991	San Francisco		Slim's
Europa
5. oktober 1991	Milano	Italia	Teatro Smeraldo
6. oktober 1991	Milano		Teatro Smeraldo
8. oktober 1991	Firenze		Palazzetto Dello Sport
9. oktober 1991	Roma		Teatro Brancaccio
10. oktober 1991	Roma		Teatro Brancaccio
12. oktober 1991	München	Tyskland	Circus Krone
14. oktober 1991	Offenbach		Stadthalle
15. oktober 1991	Ludwigsburg		Forum
17. oktober 1991	Berlin		Neue Welt
19. oktober 1991	København	Danmark	Falkoner Teatret
21. oktober 1991	Stockholm	Sverige	Circus
22. oktober 1991	Oslo	Noreg	Oslo konserthus
24. oktober 1991	Hamburg	Tyskland	Docks
25. oktober 1991	Hanover		Musikhalle
26. oktober 1991	Cologne		E-Werk
28. oktober 1991	Utrecht	Nederland	Muziekcentrum Vredenburg
29. oktober 1991	Paris	Frankrike	Olympia
30. oktober 1991	Paris	Frankrike	Le Zénith
31. oktober 1991	Brussel	Belgia	Ancienne Belgique
2. november 1991	Wolverhampton	England	Civic Hall
3. november 1991	Manchester		International 2
5. november 1991	Newcastle upon Tyne		Mayfair
6. november 1991	Liverpool		Royal Court
7. november 1991	Glasgow	Skottland	Barrowlands
9. november 1991	Cambridge	England	Corn Exchange
10. november 1991	Brixton		Brixton Academy
11. november 1991	Brixton		Brixton Academy
Nord-Amerika
15. november 1991	Philadelphia	USA	Tower Theater
16. november 1991	Washington, D.C.		The Citadel
17. november 1991	Philadelphia		Tower Theater
19. november 1991	New Haven		Toad's Place
20. november 1991	Boston		Orpheum Theater
24. november 1991	Providence		New Campus Club
25. november 1991	New Britain		The Sting
27. november 1991	New York City		Academy of Music
29. november 1991	New York City		Academy of Music
1. desember 1991	Montreal	Canada	La Brique
2. desember 1991	Montreal		La Brique
3. desember 1991	Toronto		The Concert Hall
4. desember 1991	Detroit	USA	Clubland
6. desember 1991	Cleveland		Agora Metropolitan
7. desember 1991	Chicago		Riviera Theatre
9. desember 1991	Dallas		Bronco Bowl
10. desember 1991	Houston		Back Alley
12. desember 1991	Los Angeles		Hollywood Palladium
14. desember 1991	San Diego		Spreckels Theater
15. desember 1991	San Diego		Spreckels Theater
17. desember 1991	San Francisco		The Warfield
18. desember 1991	San Francisco		The Warfield
20. desember 1991	Seattle		Paramount Theatre
21. desember 1991	Vancouver	Canada	Commodore Ballroom
Asia
29. januar 1992	Kyoto	Japan	Kaikan Dai Ichi Hall
30. januar 1992	Osaka		Festival Hall
31. januar 1992	Osaka		Festival Hall
2. februar 1992	Fukuoka		Kyusyu Kouseinenkin Kaikan
3. februar 1992	Hiroshima		Kouseinenkin Kaikan
5. februar 1992	Tokyo		NHK Hall
6. februar 1992	Tokyo		NHK Hall
7. februar 1992	Yokohama		Bunka Taiikukan
10. februar 1992	Sapporo		Kouseinenkin Kaikan
11. februar 1992	Sapporo		Kouseinenkin Kaikan
13. februar 1992	Sendai		Sunplaza Hall
14. februar 1992	Omiya		Soniku City Hall
17. februar 1992	Tokyo		Budokan Hall

Songar endre

Merknad:

^CD Finst på konsertalbumet Oy Vey, Baby
^VHS/LD Finst på videoen Oy Vey, Baby
^CD/VHS/LD Finst på begge versjonar av Oy Vey, Baby

Frå Live Santa Monica '72

«My Death» (opphavleg frå La Valse à Mille Temps (1959) av Jacques Brel; skriven av Brel & Mort Shuman)
«I'm Waiting for the Man» (opphavleg frå The Velvet Underground & Nico (1967) av The Velvet Underground og Nico, skriven av Lou Reed; outtake from various Bowie sessions 1966–72)

Frå Tin Machine

«Heaven's in Here» ^CD/VHS/LD
«Tin Machine» (Bowie, Reeves Gabrels, Hunt Sales, Tony Sales)
«Crack City» ^VHS/LD
«I Can't Read» (Bowie, Gabrels) ^CD/VHS/LD
«Under the God» ^CD/VHS/LD
«Amazing» (Bowie, Gabrels) ^CD
«Bus Stop» (countryversjon) (Bowie, Gabrels) ^VHS/LD
«Pretty Thing»
«Sacrifice Yourself» (Bowie, H. Sales, T. Sales) ^VHS/LD
«Baby Can Dance»

Frå Tin Machine II

«Baby Universal» (Bowie, Gabrels) ^VHS/LD
«One Shot» (Bowie, Gabrels) ^VHS/LD
«You Belong in Rock 'n' Roll» (Bowie, Gabrels) ^CD/VHS/LD
«If There Is Something» (opphavleg frå Roxy Music (1972) av Roxy Music; skriven av Bryan Ferry) ^CD/VHS/LD
«Amlapura» (Bowie, Gabrels) ^VHS/LD
«Betty Wrong» (Bowie, Gabrels) ^VHS/LD
«You Can't Talk» (Bowie, Gabrels) ^VHS/LD
«Stateside» (Bowie, H. Sales) ^CD/VHS/LD
«Shopping for Girls» (Bowie, Gabrels)
«A Big Hurt»
«Sorry» (H. Sales)
«Goodbye Mr. Ed» (Bowie, H. Sales, T. Sales) ^CD/VHS/LD

Frå Black Tie White Noise

«I Feel Free» (opphavleg frå Fresh Cream (1966) av Cream; skriven av Pete Brown & Jack Bruce)

Andre songar:

«A Hard Rain's A-Gonna Fall» (frå The Freewheelin' Bob Dylan (1963) av Bob Dylan; skriven av Dylan)
«April in Paris» (frå Broadway-musikalen Walk A Little Faster (1932); skriven av Vernon Duke og E. Y. Harburg)
«Baby, Please Don't Go» (ein singel (1935) av Big Joe Williams)
«Debaser» (frå Doolittle (1989) av Pixies; skriven av Black Francis)
«Don't Start Me Talkin'» (ein singel (1955) av Sonny Boy Williamson II)
«Dream On Little Dreamer» (frå The Scene Changes (1965) av Perry Como; skriven av Jan Crutchfield og Fred Burch)
«Fever» (ein singel (1956) av Little Willie John; skriven av Eddie Cooley og John Davenport (a.k.a. Otis Blackwell))
«Go Now» (ein singel frå 1964 av Bessie Banks og seinare gjort kjend av The Moody Blues åre etter; skriven av Larry Banks og Milton Bennett) ^VHS/LD
«I'm a King Bee» (ein singel (1957) av Slim Harpo; skriven av Harpo)
«In Every Dream Home a Heartache» (frå For Your Pleasure (1973) av Roxy Music; skriven av Ferry)
«I've Been Waiting for You» (opphavleg frå Neil Young (1968) av Neil Young; skriven av Young), seniare inkludert av Bowie på albumet Heathen i 2002.
«Shakin' All Over» (ein singel (1960) av Johnny Kidd and the Pirates; skriven av Johnny Kidd; B-side til «You Belong in Rock n' Roll»)
«Somewhere» (frå musikalen West Side Story (1957); skriven av Leonard Bernstein og Stephen Sondheim)
«Throwaway» (frå Primitive Cool (1987) av Mick Jagger frå The Rolling Stones, skriven av Jagger)
«Wild Thing» (av The Wild Ones (1965) og gjort kjend av The Troggs; skriven av Chip Taylor)
«(You Caught Me) Smilin'» (frå There's a Riot Goin' On (1971) av Sly & the Family Stone; skriven av Sylvester Stewart)
«You Must Have Been a Beautiful Baby» (frå Hard to Get (1938) av Dick Powell; skriven av Harry Warren og Johnny Mercer)

Kjelder endre

Denne artikkelen bygger på «It's My Life Tour» frå Wikipedia på engelsk, den 12. september 2021.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
Nicholas Pegg, The Complete David Bowie, Reynolds & Hearn Ltd, 2004, ISBN 1-903111-73-0
David Buckley, Strange Fascination: The Definitive Biography of David Bowie, Virgin Books, 1999, ISBN 1-85227-784-X

↑ «David Bowie Music Interview» by George Varga for The Star Entertainment Weekly, 1–7. januar 1992, pp 2 & 10
↑ di Perna, Alan (1991), «Ballad of the Tin Men», Creem 2 (1): 50–59
↑ Murray, Charles Shaar (October 1991), «And the Singer's Called Dave...», Q magazine, no. 61, s. 56–64
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 «Bowie, Tin Machine offer what may be rock's new frontier» by Cary Smith, Journal-American, December 1991
↑ »Beaming Bowie excited about current direction of his life, music" by Patrick MacDonald, The Seattle Times, 20. desember 1991
↑ ^6,0 ^6,1 Tin Machine Rockline Interview 1991. Henta 8. august 2021.
↑ «Bowie's Band Unimpressive at Slim's» by Joel Selvin, San Francisco Chronicle, 14. september 1991, C4
↑ Pareles, Jon (30. november 1991), «Review/Rock; For Bowie, One More Change of Pace», Los Angeles Times, henta 11. september 2021

[1] «David Bowie Music Interview» by George Varga for The Star Entertainment Weekly, 1–7. januar 1992, pp 2 & 10

[Creem91-2] Perna, Alan (1991), «Ballad of the Tin Men», Creem 2 (1): 50–59

[Q91-3] Murray, Charles Shaar (October 1991), «And the Singer's Called Dave...», Q magazine, no. 61, s. 56–64

[JA91-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 «Bowie, Tin Machine offer what may be rock's new frontier» by Cary Smith, Journal-American, December 1991

[RM91-5] »Beaming Bowie excited about current direction of his life, music" by Patrick MacDonald, The Seattle Times, 20. desember 1991

[rlyt-6] 6,0 ^6,1 Tin Machine Rockline Interview 1991. Henta 8. august 2021.

[SFC91-7] «Bowie's Band Unimpressive at Slim's» by Joel Selvin, San Francisco Chronicle, 14. september 1991, C4

[latr-8] Pareles, Jon (30. november 1991), «Review/Rock; For Bowie, One More Change of Pace», Los Angeles Times, henta 11. september 2021

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]