Historia til Eurovision Song Contest
Historia til Eurovision Song Contest starta då Marcel Bezençon fekk ein idé i 1955, basert på italienske Festival della Canzone Italiana di Sanremo.
Den fyrste tevlinga fann stad 24. mai 1956 i den sveitsiske byen Lugano, der sju land deltok. Sidan den gong har fleire land delteke og på slutten av 90-talet har opp imot 40 land vore med samstundes. Det var slutten på den kalde kringen som fekk antalet deltakarland til å stige, då fleire og fleire austblokkland ville vere med. Dette fortsette fram til 2005, då Bulgaria og Moldova vart dei siste austblokklanda som meldte seg på.
Liechtenstein, Vatikanstaten og Kosovo er dei einaste europeiske landa som ikkje har delteke. I tillegg har ei rekkje ikkje-europeiske land delteke i tevlinga, mellom anna Israel og Marokko.
Tevlingshistorie
endre
Royal Albert Hall
Merkaz HaKongresim HaBeinLeumi
Malmömässan
Oslo Spektrum
Globen
Beogradska arena
Malmö Arena
Etter år
endre1956
endreEurovision Song Contest 1956 i Lugano i Sveits var den fyrste utgåva av tevlinga. Nederland, Sveits, Belgia, Vest-Tyskland, Frankrike, Luxembourg og Italia deltok med to songar kvar. Austerrike, Danmark og Storbritannia fekk ikkje vere med av di dei melte seg på for seint. Vinnaren var Sveits med «Refrain» av Lys Assia, røysta fram av ein jury bestående av to delegatar frå alle deltagerlanda, med unntak av Luxembourg, som lét delegatane frå Sveits røyste for seg. Dette vart stadfesta av Den europeiske kringkastingsunionen (EBU). Jurymedlemmane stod fritt til å røyste på dei songane dei likte best, òg songar frå sitt eige land. Røystegjevinga til juryen vart aldri presentert i programmet; ein talsmann kunngjorde ganske enkelt at Sveits hadde vunne. Det finst berre radioopptak av tevlinga, sjølv om det var fjernsynskameraer tilstades. Tevlinga varte i éin time og 40 minutt.[2]
1957
endreEurovision Song Contest 1957 i Frankfurt am Main i Vest-Tyskland var den andre utgåva av tevlinga. Vest-Tyskland vart vald som vertsland av di sedvanen der vinnaren tar på seg arrangementet året etter ikkje var skipa på dette tidspunktet. I staden var det meininga at arrangementet skulle gå på rundgang mellom landa, men ettersom stadig fleire land meldte seg på tevlinga, vart ei slik ordning upraktisk. Storbritannia, Austerrike og Danmark deltok i tevlinga for fyrste gong. Vinnaren var Nederland med «Net als toen» av Corry Brokken, røysta fram av ti jurymedlemmar frå kvart deltakarland. Jurymedlemmane kunne ikkje røyste på sitt eige land og resultata vart offentleggjort til slutt. Kvart land deltok berre med éin song kvar, noko som har vorte gjort sidan. Det var stort sprik i lengda på dei ulike bidraga til landa. Ytterpunkta var det italienske og britiske bidraget som varte i høvesvis fem minutt og ni sekund og eitt minutt og 52 sekund. Reglane antyda at bidraga ikkje burde overskride tre minutt. Italia vart likevel ikkje diskvalifisert, trass sterke protestar. Då Birthe Wilke og Gustav Winckler hadde sunge songen «Skibet skal sejle i nat», tungekyssa dei i heile elleve sekund, noko som er veldeg lenge for ein direktesending.[3]
Kjelder
endre- Denne artikkelen bygger på «History of the Eurovision Song Contest» frå Wikipedia på engelsk, den 24. november 2012.
Fotnotar
endre- ↑ Ikkje stadfesta. Antal deltakarland kan verte heilt opp imot om lag 46.
- ↑ the show «Eurovision Song Contest 1956 - About the show» Check
|url=value (hjelp) (på engelsk). Eurovision.tv. Henta 25. november 2012. - ↑ the show «Eurovision Song Contest 1957 - About the show» Check
|url=value (hjelp) (på engelsk). Eurovision.tv. Henta 25. november 2012.