Frankrike i Eurovision Song Contest

Frankrike debuterte i den fyrste utgåva av Eurovision Song Contest i 1956 og har delteke nesten kvart år sidan, med unntak av 1974 og 1982. Med fem sigrar og ytterlegare 20 topp fem-plasseringar er Frankrike eit av dei mest suksessrike landa i Eurovision Song Contest. Frankrike er eit av «dei fem store» – ei gruppe på fem land som er automatisk kvalifiserte til finalen på grunn av dei store økonomiske bidraga til tevlinga. Frankrike har berre kome sist éin gong i tevlinga, i 2014.

Frankrike
Offisielt	Frankrike
Uttakingar
Deltaking
Debutår	1956
Deltakingar	64
Beste resultat
Finalen	1 (1958, 1960, 1962, 1969, 1977)
Verste resultat
Finalen	Sisteplass (2014)
Poeng
Totalt	4 269

Historikk

Fleire kringkastarar har stått bak det franske bidraget til Eurovision Song Contest. I dag er det ålmennkringkastaren France 2 som sender Eurovision Song Contest i Frankrike, og som vel det franske bidraget til Eurovision Song Contest.

André Claveau skaffa Frankrike sin fyrste siger i 1958.

Frankrike var eit av sju land som deltok i den aller fyrste utgåva av Eurovision Song Contest, og har berre stått over Eurovision Song Contest ved to høve: i 1974 og 1982. I 1974 hadde Frankrike vald både artist og song til tevlinga, men den franske presidenten, Georges Pompidou, døydde fire dagar før finalen. I respekt for den avlidne statsleiaren valde difor Frankrike å trekkje seg frå tevlinga. I november 1981 trekte TF1 seg frå Eurovision Song Contest 1982. Bakgrunnen var at underhaldingssjefen i kanalen, Pierre Bouteiller, meinte tevlinga bestod av middelmåtige songar og lite talent. Men året etter tok konkurrenten Antenne 2 over jobben, og Frankrike var tilbake igjen i Eurovision Song Contest 1983.

Suksess og nedtur

Frankrike dominerte tevlinga fram til byrjinga av 1980-åra og er saman med Storbritannia eit av dei mest suksessrike landa i Eurovision Song Contest. Landet har vunne tevlinga fem gongar og kom stort sett på topp fem kvart einaste år i 1960- og 1970-åra. Frankrike har fem andreplassar og sju tredjeplassar; kun Storbritannia kan måle seg med dette.

Men dei siste par tiåra har den franske dominansen gradvis vorte svekka, og i 1998 innleia landet ei long rekkje med elendige resultat. Med unntak av eit par topp ti-plasseringar har Frankrike stort sett kome blant dei fem siste sidan 2005. I 2014 vart botnen nådd, då Frankrike enda sist for fyrste gong i historia med gruppa Twin Twin. I 2016 kom Frankrike på ein sjetteplass – den beste plasseringa til Frankrike på heile 14 år. I 2021 kom Frankrike på andreplass, som var den beste franske plasseringa sidan 1991.

Catherine Ferry fekk ein stor hit i Noreg med «Un, deux, trois» i 1976.

Frankrike har heller ikkje vunne tevlinga sidan 1977, sjølv om landet var nær ved å vinne i 1991. Franske Amina og svenske Carola enda båe med 146 poeng. Dimed måtte ein telje talet på tildelte 12-poengarar. Både Carola og Amina hadde motteke tolv poeng frå fire land, men Carola hadde fått 10 poeng frå fleire land. Dimed vann Sverige på målstreken framfor Frankrike.

Ein av dei store

I 2000 innførte Den europeiske kringkastingsunionen ei ordning som sikra dei fire største økonomiske bidragsytarane direkte plass i finalen. Dei fire landa var Frankrike, Storbritannia, Tyskland og Spania, og gruppa vart kalla «dei fire store». I 2011 kom Italia tilbake i tevlinga, og gruppa vart utvida til «dei fem store.» Frankrike har dimed aldri delteke i ein semifinale i Eurovision Song Contest.

Bidrag

I 1956 stilte kvart land med to songar kvar. Berre vinnaren vart offentleggjort, dei øvrige plasseringane er difor ikkje kjend.

År	Artist	Song	Finalen		Semifinalen
			Poeng	Plass	Poeng	Plass
1956	Mathé Altéry	«Le temps perdu»	Ukjend	Ukjend	Ingen semifinalar
	Dany Dauberson	«Il est là»	Ukjend	Ukjend
1957	Paule Desjardins	«La belle amour»	02 2	17
1958	André Claveau	«Dors, mon amour»	01 1	27
1959	Jean Philippe	«Oui, oui, oui, oui»	03 3	15
1960	Jacqueline Boyer	«Tom Pillibi»	01 1	32
1961	Jean-Paul Mauric	«Printemps, avril carillonne»	04 4	13
1962	Isabelle Aubret	«Un premier amour»	01 1	26
1963	Alain Barrière	«Elle était si jolie»	05 5	25
1964	Rachel	«Le chant de Mallory»	04 4	14
1965	Guy Mardel	«N'avoue jamais»	03 3	22
1966	Dominique Walter	«Chez nous»	16 16	1
1967	Noëlle Cordier	«Il doit faire beau là-bas»	03 3	20
1968	Isabelle Aubret	«La source»	03 3	20
1969	Frida Boccara	«Un jour, un enfant»	01 1	18
1970	Guy Bonnet	«Marie-Blanche»	04 4	8
1971	Serge Lama	«Un jardin sur la terre»	10 10	82
1972	Betty Mars	«Comé-comédie»	11 11	81
1973	Martine Clemenceau	«Sans toi»	15 15	65
1974	Dani	«La vie à vingt-cinq ans»	Trekt
1975	Nicole Rieu	«Et bonjour à toi l'artiste»	04 4	91
1976	Catherine Ferry	«Un, deux, trois»	02 2	147
1977	Marie Myriam	«L'oiseau et l'enfant»	01 1	136
1978	Joël Prévost	«Il y aura toujours des violons»	03 3	119
1979	Anne-Marie David	«Je suis l'enfant-soleil»	03 3	106
1980	Profil	«Hé, hé M'sieurs dames»	11 11	45
1981	Jean Gabilou	«Humanahum»	03 3	125
1982	Deltok ikkje
1983	Guy Bonnet	«Vivre»	08 8	56
1984	Annick Thoumazeau	«Autant d'amoureux que d'étoiles»	08 8	61
1985	Roger Bens	«Femme dans ses rêves aussi»	10 10	56
1986	Cocktail Chic	«Européennes»	17 17	13
1987	Christine Minier	«Les mots d'amour n'ont pas de dimanche»	14 14	44
1988	Gérard Lenorman	«Chanteur de charme»	10 10	64
1989	Nathalie Pâque	«J'ai volé la vie»	08 8	60
1990	Joëlle Ursull	«White and Black Blues»	02 2	132
1991	Amina	«C'est le dernier qui a parlé qui a raison»	02 2	146
1992	Kali	«Monté la riviè»	08 8	73
1993	Patrick Fiori	«Mama Corsica»	04 4	121	Kvalifikacija za Millstreet
1994	Nina Morato	«Je suis un vrai garçon»	07 7	74	Ingen semifinalar
1995	Nathalie Santamaria	«Il me donne rendez-vous»	04 4	94
1996	Dan Ar Braz og L'héritage des Celtes	«Diwanit Bugale»	19 19	18	11 11	55
1997	Fanny	«Sentiments songes»	07 7	95	Ingen semifinalar
1998	Marie Line	«Où aller»	24 24	3
1999	Nayah	«Je veux donner ma voix»	19 19	14
2000	Sofia Mestari	«On aura le ciel»	23 23	5
2001	Natasha St-Pier	«Je n'ai que mon âme»	04 4	142
2002	Sandrine François	«Il faut du temps»	05 5	104
2003	Louisa Baïleche	«Monts et merveilles»	18 18	19
2004	Jonatan Cerrada	«À chaque pas»	15 15	40	Direktekvalifisert
2005	Ortal	«Chacun pense à soi»	23 23	11
2006	Virginie Pouchain	«Il était temps»	22 22	5
2007	Les Fatals Picards	«L'amour à la française»	22 22	19
2008	Sébastien Tellier	«Divine»	19 19	47
2009	Patricia Kaas	«Et s'il fallait le faire»	08 8	107
2010	Jessy Matador	«Allez Ola Olé»	12 12	82
2011	Amaury Vassili	«Sognu»	15 15	82
2012	Anggun	«Echo (You and I)»	22 22	21
2013	Amandine Bourgeois	«L'enfer et moi»	23 23	14
2014	Twin Twin	«Moustache»	26 26	2
2015	Lisa Angell	«N'oubliez pas»	25	4
2016	Amir	«J'ai cherché»	6	257
2017	Alma	«Requiem»	12	135
2018	Madame Monsieur	«Mercy»	13	173
2019	Bilal Hassani	«Roi»	14	105
2020	Tom Leeb	«Mon alliée (The Best in Me)»	Avlyst
2021	Barbara Pravi	«Voilà»	2	499	Direktekvalifisert
2022	Alvan og Ahez	«Fulenn»	24	17

Røystehistorikk (1957-2021)

Frankrike har gjeve flest poeng til # Land Poeng 01 Israel 215 02 Portugal 204 03 Storbritannia 195 04 Italia 194 05 Spania 182

Frankrike har fått flest poeng frå # Land Poeng 01 Sveits 204 02 Belgia 198 03 Nederland 186 04 Tyskland 181 05 Israel 175 Noreg

Talla over inkluderer berre poeng i finalar. Poeng i semifinalane er ikkje med.

Galleri

• 

  Jonatan Cerrada i Istanbul 2004

• 

  Les Fatals Picards i Helsingfors 2007

• 

  Sébastien Tellier i Beograd 2008

• 

  Patricia Kaas i Moskva 2009

• 

  Twin Twin i København 2014

• 

  Lisa Angell i Wien 2015

• 

  Amir i 2016 – Frankrikes beste plassering på 14 år

• 

  Alma i Kiev 2017

• 

  Madame Monsieur i Lisboa 2018

• 

  Bilal Hassani i Tel Aviv 2019

Eurovision Song Contest i Frankrike

År	Stad	Arena	Programleiar(ar)
1959	Cannes	Palais des Festivals	Jacqueline Joubert
1961
1978	Paris	Palais des Congrès	Denise Fabre og Léon Zitrone

Sjå òg

• Frankrike i Junior Eurovision Song Contest

Kjelder

• Denne artikkelen bygger på «Frankrike i Eurovision Song Contest» frå Wikipedia på bokmål, den 19. juli 2018.

Bakgrunnsstoff

• Frankrike – Eurovision Song Contest
• Eurovision-info.net – Uoffisiell fransk side
• Eurovision-fr.net – Uoffisiell fransk side